vestment [ˈvestmənt] n.

1. урачы́стае адзе́нне, убра́нне

2. eccl. ры́за

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

а́льба​1

[польск. alba, ад лац. alba (vestis) = белая (рыза)]

белая рыза ксяндза.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ри́за церк. ры́за, -зы ж.;

◊

до положе́ния риз да непрыто́мнасці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арна́т

(польск. ornat, ад лац. ornatus)

рыза ксяндза.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гаты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да готыкі. Гатычная архітэктура. // Уласцівы готыцы; выкананы ў стылі готыкі. Гатычны замак. □ Вулкі, завулкі — старая Рыза. Гатычных дахаў спічасты строй. А. Вольскі.

•••

Гатычны шрыфт гл. шрыфт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

vestment

[ˈvestmənt]

n.

1) убо́р -у m., ша́ты

2) сьвята́рская ры́за

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ornat, ~u

м. рыза, арнат (урачысты ўбор ксяндза)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мана́скі царк mönchisch; Mönch-; Nónnen;

мана́скі о́рдэн Mönchsorden m -s, - (мужчынскі); Nónnenorden m (жаночы);

мана́ская ры́за Mönchskutte f -, -n, Kútte f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

облаче́ние ср.

1. (действие) адзява́нне, -ння ср.;

2. (одежда служителя культа) адзе́нне, -ння ср., ры́зы, -заў, ед. ры́за, -зы ж.;

3. перен., ирон. убра́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рызёўка, рызоўка, рыззёўка, рызоўка, рыззявік, рызя́тніца ’посцілка, вытканая з рыззя’ (віл., докш., глыб., в.-дзв., Сл. ПЗБ), ’коўдра, вытканая з трапак’ (ушац., віл., валож., віл., ЛА, 4), рызьзёўка ’пасцілка, вытканая са стужак’ (Янк.), рызаві́к ’посцілка, вытканая з тоўстых нітак і рыззя’ (мядз., Нар. словатв.), рыдзёўка ’тс’ (докш., ЛА, 4), рызо́ўка ’посцілка, вытканая з істужак’ (лаг.), ’пасцілка, тканая з рыззя’ (Жд. I), рызявік ’тс’ (глыб., ЛА, 4), рызянка (чэрв., ЛА, 4), рызётніца (в.-дзв. ЛА, 4). Ад ры́за (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)