Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зарыга́ць1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Запэцкаць ванітамі.
зарыга́ць2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Пачаць рыгаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ры́хаць ’кашляць’ (Сл. Гродз.). Ад ры́гаць (гл.), але тады незразумелыя прычыны аглушэння зычнага г.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рыгво́ ’горла’ (Сл. Гродз.). Утворана ад рыга́ць (гл.), як лятво́ ’ляток’ ад лята́ць, мыцьво́ ’бялізна’ ад мыць (Пра словаўтваральную мадэль гл. Сцяцко, Афікс. наз., 34).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бляваць, ванітаваць; рыгаць (абл.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Рэ́гаць, ры́гаць ’рыпаць, брымкаць’ (ТС), рэгацца ’моцна брахаць’ (Ян.). Славен.ré̥gati ’квакаць’, серб. і харв.ре̏гати, регѐтати ’рычаць’, ре̏га ’рык’. Прасл.*regati, гукапераймальны корань *rech‑ (Бязлай, 3, 167). Гл. яшчэ рогат.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
vomit
[ˈvɑ:mət]1.
v.t.
ванітава́ць, рыга́ць
2.
v.i.
выкліка́ць ванітава́ньне
3.
n.
1) ванітава́ньне -я n.
2) вані́ты pl. only
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
wymiotować
wymiot|ować
незак. (і)рваць, рыгаць; ванітаваць;
on ~uje — ён ванітуе
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
kälbern
1.
гл. kalben
2) прыду́рвацца, паво́дзіць сябе́, як дзіця́
3) груб.рыга́ць, ванітава́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Рыгва́ ’дрыгва’ (чэрв., ЛА, 2), рыга, рыгва́ ’горла, рачныя рукавы, на якія рака падзяляецца пры ўліванні ў вусце’ (Ласт.). Утворана ад дрыгва́ (гл.) у выніку адпадзення пачатковага зычнага, як дрыжва́ ад дрыжа́ць, брахва́ ад браха́ць (Пра словаўтваральную мадэль гл. Сцяцко, Афікс. наз., 34, 85). З іншага боку, не выключана магчымасць утварэння ад рыга́ць (гл.), параўн. рыгво́ ’горла’.