спінінгі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Рыбалоў, які вудзіць рыбу на спінінг.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рыболо́в
1. рыбало́ў, -ло́ва м.;
2. разг. рыба́к, -ка́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
wędkarz
м. рыбалоў; рыбак; вудзільшчык
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Кры́чык ’балотны каршун, рыбалоў’ (Дразд.). Параўн. крычка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
недасве́дчаны, ‑ая, ‑ае.
1. Які не мае належных ведаў аб чым‑н. Недасведчаны, пачынаючы рыбалоў, злавіўшы першага ментуза, можа спужацца. «Беларусь».
2. Нявопытны ў чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нерастава́ць, ‑туе; незак.
Адкладаць і апладняць ікру (аб рыбах). Кожны спрактыкаваны рыбалоў ведае, што большасць нашых рыб нерастуе вясной і толькі адзін мянтуз адкладвае ікру ў сярэдзіне зімы. Матрунёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уда́члівы, ‑ая, ‑ае.
Такі, справы якога заўсёды завяршаюцца ўдачай, якому ва ўсім вязе. Удачлівы рыбалоў зноў нёс рыбіну. Рылько. // Паспяховы, удачны. Пан Міханевіч нешта апавядае другому, незнаёмаму мне аб сваім удачлівым паляванні. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ама́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. чаго і з інф. Ахвотнік да чаго-н., чалавек, які мае схільнасць да чаго-н., захапляецца чым-н.
А. музыкі.
А. выступаць.
2. Той, хто займаецца чым-н. не як прафесіянал; любіцель.
Садавод-а.
Рыбалоў-а.
|| ж. ама́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (да 1 знач.).
|| прым. ама́тарскі, -ая, -ае (да 2 знач.).
А. спектакль.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Рыба́к 1 ’рыбалоў’ (ТСБМ; шальч., пух., Сл. ПЗБ; Сцяшк., ТС), ’рачная чайка’ (ТС), руск. дыял. рыбак ’тс’. Ад ры́ба (гл.)
Рыбак 2 ’рабак’ (астрав., Сл. ПЗБ), ’дажджавы чарвяк’ (кар., Шат.), ’гліст’ (ПСл). Ад раба́к (народнаэтымалагічнае асэнсаванне).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
old hand [ˌəʊldˈhænd] n. (at) во́пытны/дасве́дчаны чалаве́к;
an old hand at fishing во́пытны рыбало́ў;
He is an old hand at that. Ён у такіх справах майстар.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)