Verbum

анлайнавы слоўнік

рыбало́ў

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рыбало́ў, -ло́ва, мн. -ло́вы, -ло́ваў. м.

1. Чалавек, які ловіць рыбу (вудай, перамётам і пад.).

Р.-аматар.

2. Тое, што і рыбак.

Р. з вялікім стажам.

|| прым. рыбало́ўны, -ая, -ае.

Рыбалоўныя снасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рыбало́ў, -ло́ва м. рыболо́в; (с удочкой — ещё) уди́льщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рыбало́ў, ‑лова, м.

1. Той, хто ловіць рыбу (вудай, перамётам і пад.). З зялёных запыленых вагонаў выходзілі дачнікі, грыбнікі, рыбаловы. Навуменка.

2. Тое, што і рыбак. [Кузьма] быў такі заўзяты і ўдалы рыбак, што вопытныя старыя рыбаловы ахвотна раіліся з ім і бралі з сабой. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рыбало́ў ’крычка малая’ (Інстр.). Вынік сцяжэння слоў ры́ба (гл.) і лаві́ць (гл.)

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

здабы́члівы, -ая, -ае (разм.).

Удачлівы ў здабычы.

З. рыбалоў.

|| наз. здабы́члівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спінінгі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Рыбалоў, які вудзіць рыбу на спінінг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыболо́в

1. рыбало́ў, -ло́ва м.;

2. разг. рыба́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кры́чык ’балотны каршун, рыбалоў’ (Дразд.). Параўн. крычка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

недасве́дчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае належных ведаў аб чым‑н. Недасведчаны, пачынаючы рыбалоў, злавіўшы першага ментуза, можа спужацца. «Беларусь».

2. Нявопытны ў чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)