зазеляне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Пачаць зелянець (у 2 і 3 знач.).

Зазелянела рунь.

Удалечыні зазелянеў гай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́мерзнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; -мерз, -зла; зак.

Загінуць ад марозу, холаду (пра расліннасць, насякомых).

Рунь вымерзла.

|| незак. вымярза́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́руніць

‘даць усходы, рунь’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. вы́руніць вы́руняць
Прошлы час
м. вы́руніў вы́рунілі
ж. вы́руніла
н. вы́руніла
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́руніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

выру́ньваць

‘даваць усходы, рунь’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. выру́ньвае выру́ньваюць
Прошлы час
м. выру́ньваў выру́ньвалі
ж. выру́ньвала
н. выру́ньвала
Дзеепрыслоўе
цяп. час выру́ньваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыстру́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -ру́нь; -нены; зак., каго-што (разм.).

Уздзейнічаць на каго-н. строгімі мерамі, зрабіць каму-н. вымову.

П. распусніка.

|| незак. прыстру́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ozimina

ж. рунь, азіміна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ruń

ж. рунь, усходы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

verdant [ˈvɜ:dnt] adj. lit. зялёны;

a verdant field рунь;

be verdant зеляне́ць, руне́ць (пра азімыя)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

о́зимь (посев) азі́міна, -ны ж.; (всходы) рунь, род. ру́ні ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Веснаво́е ’рунь’ (добр., Мат. Гом.), рус. свярдл. весня́ ’рунь, усходы азімага жыта’. Да вясна́ (гл.). Як правіла, рунь абазначае ’ўсходы азімых’, на поўдні ж Беларусі рунь (уру́на, вру́но, уру́нь) ’усходы збожжавых восенню і вясной’. Яр, ярына маглі, відаць, абазначаць не толькі вясеннія ўсходы, але і ўсходы азімых. Тады веснаво́е выцясняе яраво́е як ідэнтычнае ў адрозненне ад яравых ’яравых раслін’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)