перапа́д

‘розніца паміж верхнім і ніжнім узроўнямі вады, тэмпературы і пад.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. перапа́д перапа́ды
Р. перапа́ду перапа́даў
Д. перапа́ду перапа́дам
В. перапа́д перапа́ды
Т. перапа́дам перапа́дамі
М. перапа́дзе перапа́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хі́бнасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Памылка, няправільнасць, недакладнасць.

2. Розніца паміж сапраўднай велічынёй чаго-н. і велічынёй, атрыманай пры вымярэнні; адхіленне ад зададзенай велічыні; недакладнасць (спец.).

Абсалютная х.

Адносная х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

са́льда, нескл., н.

Спец. Астатак, розніца паміж прыходам і расходам рахунку. Сальда гандлёвага балансу.

[Іт. saldo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упёк, ‑у, м.

Спец. Розніца паміж вагой цеста, пасаджанага ў печ, і вагой выпечанага хлеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непадабе́нства, ‑а, н.

Адсутнасць падабенства; розніца. Першае, што кінулася нам у вочы, гэта непадабенства вуліц. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ампліту́да, -ы, ДМ -дзе, ж. (спец.).

Размах вагання, найбольшае адхіленне цела, што хістаецца, ад стану раўнавагі; розніца межаў, паміж якімі змяняецца якая-н. пераменная велічыня.

А. хістання маятніка.

А. гадавой тэмпературы.

А. цэн.

|| прым. ампліту́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перапа́д, -а і -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. -а. Ступеньчатае збудаванне для рэгулявання руху вады ў вадасцёку з нахіленым дном.

2. -у. Розніца паміж верхнім і ніжнім узроўнем (вады, тэмпературы, ціску і пад.).

П. ціску.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

difference [ˈdɪfrəns] n.

1. адро́зненне, ро́зніца;

There are many differences between the two languages. Паміж гэтымі дзвюма мовамі існуе шмат разыходжанняў;

That makes all the difference. У гэтым уся розніца;

What difference does it make? Якая розніца?;

It makes no difference to me. Мне гэта ўсё адно/роўна.

2. рознагало́ссе; сва́рка;

a difference of opinion спрэ́чка; ро́зныя пу́нкты гле́джання

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адро́зненне, -я, н.

1. Непадобнасць, розніца паміж кім-, чым-н., рыса, асаблівасць, якая робіць адметнымі прадмет, з’яву ад іншага прадмета, іншай з’явы.

Істотнае а.

Дыялектныя адрозненні.

2. Ужыв. ў некаторых выразах для абазначэння ўзнагароды, заахвочвання якой-н. дзейнасці.

Знакі адрознення (пра ордэны, медалі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Verschíedenheit

f -, -en ро́зніца, адро́зненне, ро́знасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)