двайны́, -а́я, -о́е.
1. Які складаецца з дзвюх аднародных частак ці прадметаў.
2. У два разы большы; падвоены.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
двайны́, -а́я, -о́е.
1. Які складаецца з дзвюх аднародных частак ці прадметаў.
2. У два разы большы; падвоены.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прихо́дIII прыхо́д, -ду
прихо́д и
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
накладно́й накладны́;
накладно́й
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
двайны́
○ ~на́я бухгалтэ́рыя — двойна́я бухгалте́рия
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
недарасхо́д, ‑у,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перарасхо́д, ‑у,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rozchód, ~odu
rozch|ódПольска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
тра́таI
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
двойно́й
1. (вдвое больший) двайны́;
двойно́й
2. (состоящий из двух однородных частей) падво́йны; дубальто́вы;
двойны́е ра́мы падво́йныя (дубальто́выя) ра́мы;
3. (двойственный) дваі́сты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Géldaufwand
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)