я́зва

‘ранка на скуры; мор, эпідэмія; адмоўныя з'явы ў грамадстве’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. я́зва я́звы
Р. я́звы я́зваў
Д. я́зве я́звам
В. я́зву я́звы
Т. я́звай
я́зваю		 я́звамі
М. я́зве я́звах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

abrasion [əˈbreɪʒn] n.

1. трэ́нне

2. ра́на, ра́нка (на скуры)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Клупі́на ’ранка, драпіна’ (Др.-Падб., Гарэц.). Гл. калупаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Háutwunde

f -, -n ра́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бо́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Разм. Гнойная або запалёная ранка; язва, струп. [Васілька:] — Вы, дзядзя, ёдам памажаце больку, тады яна і загоіцца. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ábschürfung

f -, -en ра́нка, сіня́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дра́піна, -ы, мн. -ы, -пін, ж.

Ранка на скуры, пашкоджанне на прадмеце ў выглядзе палоскі, зробленыя чым-н. вострым і тонкім.

Глыбокая д.

Ногі ў драпінах ад іржэўніку.

Д. на паліраваным стале.

|| памянш. дра́пінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пачырване́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. пачырванець.

2. Пачырванелае месца як вынік запаленчага працэсу. Ранка ад укусу змяі загаілася, нават пачырваненне знікла. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schrúnde

f -, -n трэ́шчына; ра́нка; рубе́ц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Háutabschürfung

f -, -en ра́нка, сіня́к, садра́ная ску́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)