дысгармонія,

гукавы разлад.

т. 6, с. 291

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

самнамбулі́зм, -у, м. (спец.).

Разлад свядомасці, пры якім у сне чалавек аўтаматычна робіць звычайныя дзеянні; лунацізм.

|| прым. самнамбулі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разла́ддзе ср., разг. разла́дица ж.; разла́д м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расстро́йка ж., прост., уст. расстро́йка, -кі ж., разла́д, -ду м.;

в до́ме расстро́йка у до́ме расстро́йка (разла́д);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

friction [ˈfrɪkʃn] n.

1. трэ́нне

2. (between) нязго́да, разла́д;

There was friction between them. Паміж імі ўзнік разлад.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

змітрэ́нжыць

‘растрывожыць каго-небудзь, унесці сумятню, разлад у што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. змітрэ́нжу змітрэ́нжым
2-я ас. змітрэ́нжыш змітрэ́нжыце
3-я ас. змітрэ́нжыць змітрэ́нжаць
Прошлы час
м. змітрэ́нжыў змітрэ́нжылі
ж. змітрэ́нжыла
н. змітрэ́нжыла
Загадны лад
2-я ас. змітрэ́нж змітрэ́нжце
Дзеепрыслоўе
прош. час змітрэ́нжыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ра́спря ж. сва́рка, -кі ж., разла́д, -ду м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́баламуціць

‘канчаткова ўнесці разлад, неразбярыху ў што-небудзь, узбударажыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́баламучу вы́баламуцім
2-я ас. вы́баламуціш вы́баламуціце
3-я ас. вы́баламуціць вы́баламуцяць
Прошлы час
м. вы́баламуціў вы́баламуцілі
ж. вы́баламуціла
н. вы́баламуціла
Загадны лад
2-я ас. вы́баламуці вы́баламуціце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́баламуціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

трэ́шчына, -ы, мн. -ы, -чын, ж.

1. Шчыліна, вузкае паглыбленне на паверхні.

Сцяна дала трэшчыну.

2. перан. Пра разлад, разыходжанні паміж кім-н.

У іх адносінах утварылася т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Zwíetracht

f - раздо́р, разла́д

~ säen — се́яць разла́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)