pożegnać

зак. развітацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

расстава́цца гл. развітацца, развітвацца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

расста́цца гл. развітацца, развітвацца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

goodbye​1 [ˌgʊdˈbaɪ] n. : say goodbye to smb. развіта́цца з кім-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

распрости́ться сов., разг.

1. развіта́цца;

2. перен. расста́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распроща́ться сов., разг.

1. развіта́цца;

2. перен. расста́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкла́няцца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

Развітацца, кланяючыся. Госці адкланяліся і выйшлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pożegnać się

зак. развітацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зба́ўца, ‑ы, м.

Тое, што і збавіцель. [Лорд] расчуліўся.., калі павінен быў развітацца з сваімі збаўцамі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

доўг, до́ўгу і даўгу́, мн. даўгі́, даўго́ў, м.

1. Тое, што пазычана (пераважна грошы).

Вярнуць д.

2. Абавязак перад кім-н.

Яго д. — сачыць за чысцінёй.

◊

Не застацца ў даўгу ў каго — адплаціць тым самым.

Аддаць апошні доўг — развітацца з нябожчыкам; прысутнічаць пры яго пахаванні.

|| прым. даўгавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)