Вілю́га 1 ’чалавек, які выкручваецца з любога становішча’ (
Вілю́га 2 ’абавязак, прычына’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вілю́га 1 ’чалавек, які выкручваецца з любога становішча’ (
Вілю́га 2 ’абавязак, прычына’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
разло́жысты, ‑ая, ‑ае.
1. Развесісты, раскідзісты, шырокі (пра дрэва, крону, галіны і пад.).
2. Шырокі, пакаты; адкрыты, роўны.
3. Які далёка чуецца, адбіваючыся рэхам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Расо́ха ’дрэва з раздвоеным ствалом, развіліна’, ’два дрэвы з аднаго кораня’, ’спарыш’, ’дэталь у ткацкім станку’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
раз... (
А. Пры прыставачным і прыставачна-суфіксальным словаўтварэнні дзеясловаў і вытворных ад іх імён абазначае:
I. Адасабленне, раз’яднанне.
1. Перамяшчэнне ў розныя пункты з аднаго: а) рух у розныя бакі з аднаго пункта, напрыклад:
2. Парушэнне цэласнасці: а) адасабленне аднаго ад другога, напрыклад:
II. Пашырэнне: а) пашырэнне па паверхні, напрыклад:
III. Паўнату праяўлення дзеяслоўнай прыкметы: а) інтэнсіўнасць дзеяння, працэс дзеяння, напрыклад:
IV. Давядзенне дзеяння да атрымання выніку, напрыклад:
V. Знішчэнне таго, што ўзнікла ў выніку раней утворанага процілеглага дзеяння: а) адасабленне таго, што было злучана ў выніку папярэдняга дзеяння, напрыклад:
Б.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)