разву́чвацца несов.

1. разу́чиваться; см. развучы́цца;

2. страд. разу́чиваться, выу́чиваться; см. разву́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Übung

f -, -en

1) практыкава́нне, трэніро́ўка; пра́ктыка; семіна́р, семіна́рскія заня́ткі (у ВНУ)

2) практыкава́нне (напр., па граматыцы і г.д.)

3) на́вык, звы́чка

éinige ~ háben in etw. (D) — мець некато́ры на́вык у чым-н., набі́ць руку́ на чым-н.

aus der ~ kómmen* — развучы́цца, стра́ціць на́вык

wíeder in die ~ kómmen* — аднаві́ць на́вык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wychodzić

wychodz|ić

незак.

1. выходзіць;

~ić na przechadzkę — выходзіць на прагулку (на шпацыр);

okna ~ą na ulicę — вокны выходзяць на вуліцу;

~ić z wprawy — страціць спрыт (навыкі); развучыцца;

2. разм. выпадаць;

włosy mu ~ą — у яго выпадаюць валасы;

3. карц. хадзіць;

~ić z asa — хадзіць з туза;

~ić na człowieka — выходзіць у людзі;

~ić na swoje разм. заставацца пры сваім;

~i dobrze na czym — атрымліваць прыбытак на чым;

~ić obroną ręką — выходзіць цэлым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)