развучы́цца, -вучу́ся, -ву́чышся, -ву́чыцца; зак., з інф.

Страціць навыкі, уменне рабіць што-н.

Р. вышываць.

Р. іграць на піяніна.

|| незак. разву́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

развучы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. развучу́ся разву́чымся
2-я ас. разву́чышся разву́чыцеся
3-я ас. разву́чыцца разву́чацца
Прошлы час
м. развучы́ўся развучы́ліся
ж. развучы́лася
н. развучы́лася
Загадны лад
2-я ас. развучы́ся развучы́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час развучы́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

развучы́цца сов. разучи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развучы́цца, ‑вучуся, ‑вучышся, ‑вучыцца; зак., з інф.

Страціць навыкі, уменне рабіць што‑н. Андрэйка зусім развучыўся думаць, не можа знайсці рашэнне самай простай задачкі. Гамолка. Маёр гаварыў заўсёды, што лётчык павінен лятаць кожны дзень. Інакш ён, развучыцца, будзе баяцца хуткасці, вышыні... Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разучи́ться развучы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паразву́чвацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Развучыцца — пра ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разву́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да развучыцца.

2. Зал. да развучваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разву́чвацца несов.

1. разу́чиваться; см. развучы́цца;

2. страд. разу́чиваться, выу́чиваться; см. разву́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)