расхваста́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -во́шчацца; зак. (разм.).

1. Сапсавацца, размачаліцца ад хвастання.

Пуга расхвасталася.

2. Разбіцца, раскалаціцца.

Міска расхвасталася.

|| незак. расхво́ствацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патру́шчыцца, ‑трушчыцца; зак.

Разм. Падушыцца, паламацца, разбіцца — пра ўсё, многае. Пасуда патрушчылася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разби́ться в разн. знач. разбі́цца, мног. паразбіва́цца; (разделиться — ещё) раздзялі́цца;

семья́ разби́лась сям’я́ разбі́лася (раздзялі́лася);

◊

разби́ться в лепёшку разбі́цца ў до́шку (блін).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбіва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да разбіцца.

2. Зал. да разбіваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расхваста́цца, ‑хвошчацца; зак.

1. Стаць непрыгодным, размачаліцца ад хвастання. Пуга расхвасталася.

2. Разбіцца, раскалаціцца. Гаршчок расхвастаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распылі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв.. -пы́ліцца; -пы́лены; зак.

1. Рассеяцца. распырскацца, разляцецца (пра парашок. вадкасць і пад.).

2. перан. Разбіцца, рассеяцца на дробныя групы.

Сілы праціўніка распыліліся.

|| незак. распыля́цца, -я́ецца.

|| наз. распыле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паразбіва́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Разбіцца — пра ўсё, многае або пра ўсіх, многіх. Талеркі паразбіваліся. Машыны паразбіваліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растаўчы́ся, ‑таўчэцца; ‑таўкуцца; пр. растоўкся, ‑таўклася, ‑дося; зак.

1. Размяцца пры таўчэнні. Бульба добра растаўклася.

2. Разм. Разбіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

entzwéigehen

* vi (s) разбі́цца, разлама́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

splinter​1 [ˈsplɪntə] n.

1. аско́лак; стрэ́мка, трэ́ска;

break into splinters разбі́ць; разбі́цца на дру́зачкі

2. лучы́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)