Про́ца ’рагатка’ (драг., Сл. Брэс.), ’прашча’ (Скарбы), ст.-бел.процъ ’прашча, прастка’. З польск.proca ’прашча’. Этымалогію гл. прашча.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Katapúlt
m, n -(e)s, -e
1) ав. катапу́льта
2) рага́тка, пра́шча
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
sling1[slɪŋ]n.
1.med. перавя́зь;
He had his arm in a sling. У яго рука была на тальмаху.
2. рэ́мень, раме́нь; ля́мка, кана́т
3.рага́тка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Рага́ты ’чорт’ (Інстр. 2). Табуіраваная назва міфалагічнай істоты паводле знешняй прыметы — наяўнасці рогаў. Да ро́г1 (гл.), параўн. рага́тка ’рагатая карова’ (Мат. Гом.; брасл., глыб., талач., леп., ЖНС); з няясным значэннем (’неўпарадкаваная’?): хата рагата, дзела ў ёй шмат (Сержп. Прык.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
proca
proc|a
ж.
1.рагатка;
2.гіст. прашча;
jak z ~y — раптоўна; імкліва; стралой
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Разга́лка ’месца перакрыжавання дарог, ростань’ (Нар. Гом.). Утворана ад дзеяслова разгаліно́ўвацца, з коранем гол‑/гал‑ тыпу разга́івацца, параўн. голя́ ’бакавая галіна ў вілападобнай стойцы варот’ (ТС) (аналагічна зато́ка, пако́ша, гл.) у выніку перанясення назвы па знешнім падабенстве, параўн. аналагічныя разві́лка, рага́тка, чэш.rosoha, балг.разклонение.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пра́шча ’старадаўняя ручная зброя для кідання камянёў’ (ТСБМ). Укр.пра́ща, рус. ж. р. праща́, м. р. пращ, польск.proca, серб.-харв.пра̏ћа, славен.práča, балг.пра́ща, пра́щка ’тс’, макед.праќа ’прашча; рагатка’, ц.-слав.праща, пращица ’зложаны пятлёй рамень, вяроўка, куды кладуць камень, які кідаюць з вялікай сілай’, ст.-слав.прашта ’страмянны рамень’. Прасл.*por‑tja, якое ўзводзяць да per‑ ’біць’ (параўн. праць, Пярун) і лічаць роднасным рус.по́рок, ст.-рус.порокъ ’асадная машына для праломлівання сцен’ (Мее, Études, 398), што адпавядае о́парак, во́парак ’прашча’ (Скарбы). Мацэнаўэр (LF, 13, 189 і наст.) параўноўвае яшчэ з літ.pùrtyti, pùrtau ’трэсці’, але Фасмер (3, 356) лічыць гэта параўнанне неапраўданым. Куркіна (Этимология–1975, 21–23) першасным значэннем лічыць ’страмянны рамень, рамень для прымацавання хамута’ і ўзводзіць да этымалагічнага гнязда *sper‑ ’вярцець, матаць’. Паводле ESJSt (12, 698), запазычана са ст.-слав.прашта, пра што сведчыць і адсутнасць дыялектнай фіксацыі ў Беларусі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
sling
[slɪŋ]1.
n.
1) пра́шча, рага́ткаf.
2)
а) пе́равязь f.
a man with an arm in a sling — чалаве́к з руко́ю на пе́равязі
б) рэ́мень (пры стрэ́льбе)
3)
а) ля́мка f.
б) пятля́ з кана́та (для падыма́ньня гру́зу)
4) кідо́к -ка́m.
2.
v., slung, slinging
1)
а) трыма́ць на пе́равязі
б) браць стрэ́льбу на рэ́мень
2) падыма́ць кана́там
3) кі́даць, шпурля́ць
4) страля́ць з рага́ткі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)