рога́тка в разн. знач. рага́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

slingshot

[ˈslɪŋʃɑ:t]

n.

рага́тка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

catapult [ˈkætəpʌlt] n.

1. рага́тка

2. катапу́льта;

a catapult seat сядзе́нне, яко́е катапульту́ецца з лята́льнага апара́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Спро́ца ‘рагатка’ (Сцяшк.). Гл. проца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Про́ца ’рагатка’ (драг., Сл. Брэс.), ’прашча’ (Скарбы), ст.-бел. процъ ’прашча, прастка’. З польск. proca ’прашча’. Этымалогію гл. прашча.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Katapúlt

m, n -(e)s, -e

1) ав. катапу́льта

2) рага́тка, пра́шча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sling​1 [slɪŋ] n.

1. med. перавя́зь;

He had his arm in a sling. У яго рука была на тальмаху.

2. рэ́мень, раме́нь; ля́мка, кана́т

3. рага́тка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Рага́ты ’чорт’ (Інстр. 2). Табуіраваная назва міфалагічнай істоты паводле знешняй прыметы — наяўнасці рогаў. Да ро́г 1 (гл.), параўн. рага́тка ’рагатая карова’ (Мат. Гом.; брасл., глыб., талач., леп., ЖНС); з няясным значэннем (’неўпарадкаваная’?): хата рагата, дзела ў ёй шмат (Сержп. Прык.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

proca

proc|a

ж.

1. рагатка;

2. гіст. прашча;

jak z ~y — раптоўна; імкліва; стралой

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Разга́лка ’месца перакрыжавання дарог, ростань’ (Нар. Гом.). Утворана ад дзеяслова разгаліно́ўвацца, з коранем гол‑/гал‑ тыпу разга́івацца, параўн. голя́ ’бакавая галіна ў вілападобнай стойцы варот’ (ТС) (аналагічна зато́ка, пако́ша, гл.) у выніку перанясення назвы па знешнім падабенстве, параўн. аналагічныя разві́лка, рага́тка, чэш. rosoha, балг. разклонение.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)