пі́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пі́к пі́кі
Р. пі́ка пі́каў
Д. пі́ку пі́кам
В. пі́к пі́кі
Т. пі́кам пі́камі
М. пі́ку пі́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ві́ны, -наў карт., см. пі́кі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ві́ны, -аў, адз. віна, -ы, ж.

Масць у ігральных картах, тое, што і пікі.

|| прым. віно́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пі́гі, пікі ’ледзяшы’ (карэліц., ЛА, 2). З пікі < піка t ў выніку азванчэння к > г.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пікападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны да пікі, востры. Пікападобныя горныя вяршыні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пікі ​2. Піковая дама.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́ка ​1, ‑і, ж.

Зброя ў выглядзе дрэўка з вострым металічным наканечнікам. Ні разу ў жыцці Ваня не трымаў у руках ні вострай шашкі, ні пікі, нават у сядле ніколі не сядзеў. Новікаў.

пі́ка ​2,

гл. пікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Pique

[pi:k]

n - карт. ві́ны, пі́кі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ві́ны, ‑аў; адз. віна, ‑ы, ж.

Масць у ігральных картах; тое, што і пікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пікадо́р, ‑а, м.

Коннік, удзельнік бою быкоў у Іспаніі, які ўколамі пікі прыводзіць у шаленства быкоў.

[Ісп. picador.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)