пу́дкі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і пужлівы. Будзь тут [на граніцы] пільны па-салдацку, Дый не пудкай пліскаю. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ліклівасць ’пужлівасць’, ліклівы ’пужлівы’ (Нас.), ліканне ’спалох’ (вілей., Сл. паўн.-зах.). Да ляк 2, лякацца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пудлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і пужлівы. [Цімох] трымае за аброць маладога пудлівага каня, на якім прыехаў па гасцей. Пальчэўскі. Цікаўны і пудлівы абывацель адным вокам пазіраў з-за фіранкі на вуліцу. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tchórzowski

баязлівы, палахлівы, пужлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

lękliwy

палахлівы, пужлівы, баязлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пу́дкі ’пужлівы, палахлівы’ (ТСБМ, барыс., ст.-дар., Сл. ПЗБ; ТС, ПСл), пудлі́вы ’тс’ (Шат., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС). Да пудзіць, пуд 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

płochliwy

палахлівы, пужлівы; пудлівы; ляклівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

timid

[ˈtɪmɪd]

adj.

1) нясьме́лы, баязьлі́вы

a timid reply — нясьме́лы адка́з

2) палахлі́вы; пужлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ро́бкі ’пужлівы’ (Ян.). З рус. робкий ’тс’, ро́бок ад роб < прасл. *orbъ > *robъ/*rabь ’раб’ < і.-е. *orbhos: ст.-інд. arbhakás, árbhagas ’маленькі, слабы, малады’, árbhas ’тс’ (Уленбек, 14; Фасмер, 3, 487).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

scheu

a

1) пужлі́вы, пу́дкі, нясме́лы, баязлі́вы

2) сарамлі́вы; пану́ры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)