пужлі́вы, -ая, -ае.

Схільны да спалоху, які ўсяго баіцца, палахлівы; які выражае спалох.

П. позірк.

Пужліва (прысл.) азірацца.

|| наз. пужлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пужлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пужлі́вы пужлі́вая пужлі́вае пужлі́выя
Р. пужлі́вага пужлі́вай
пужлі́вае		 пужлі́вага пужлі́вых
Д. пужлі́ваму пужлі́вай пужлі́ваму пужлі́вым
В. пужлі́вы (неадуш.)
пужлі́вага (адуш.)		 пужлі́вую пужлі́вае пужлі́выя (неадуш.)
пужлі́вых (адуш.)
Т. пужлі́вым пужлі́вай
пужлі́ваю		 пужлі́вым пужлі́вымі
М. пужлі́вым пужлі́вай пужлі́вым пужлі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пужлі́вы пугли́вый;

◊ не з ~вага дзяся́тка — не трусли́вого деся́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пужлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка і скора пужаецца; палахлівы. Дзядзькаў дом глынуў тады яго [Язэпа], маленькага, пужлівага. Бядуля. Дзяўчаткі пужлівыя, хлопцы нязграбныя, І хмель веснавы на гарачых губах! Панчанка. // У якім выражаецца страх, спалох. [Ліда] памятала толькі.. [Паўлаў] пужлівы шэпт, баязлівы позірк і мітуслівыя рухі. Васілевіч. // Уласцівы таму, хто пужаецца, палохаецца. Хлопчык слухаў у здзіўлены, Вочы кідаў на карчы, а ў пужлівым уяўленні Ўсталі чэрці-рагачы. Колас.

•••

Не з пужлівага дзесятка гл. дзесятак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пугли́вый пужлі́вы, палахлі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́дкі, см. пужлі́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пудлі́вы, см. пужлі́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́дкі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і пужлівы. Будзь тут [на граніцы] пільны па-салдацку, Дый не пудкай пліскаю. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ліклівасць ’пужлівасць’, ліклівы ’пужлівы’ (Нас.), ліканне ’спалох’ (вілей., Сл. паўн.-зах.). Да ляк 2, лякацца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пудлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і пужлівы. [Цімох] трымае за аброць маладога пудлівага каня, на якім прыехаў па гасцей. Пальчэўскі. Цікаўны і пудлівы абывацель адным вокам пазіраў з-за фіранкі на вуліцу. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)