прыхо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыхоўваць — прыхаваць і прыхоўвацца — прыхавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

vertúschen

vt замя́ць, прыхава́ць (справу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прыпра́таць

‘пачысціць, прыбраць, прыхаваць што-небудзь і без прамога дапаўнення (прыпратаць у пакоі)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыпра́таю прыпра́таем
2-я ас. прыпра́таеш прыпра́таеце
3-я ас. прыпра́тае прыпра́таюць
Прошлы час
м. прыпра́таў прыпра́талі
ж. прыпра́тала
н. прыпра́тала
Загадны лад
2-я ас. прыпра́тай прыпра́тайце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыпра́таўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

lay down

а) пакла́сьці

б) адкла́сьці, прыхава́ць на пасьля́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прыхава́ны

1. припря́танный;

2. припря́танный, прибережённый;

3. прикры́тый, скры́тый;

1-3 см. прыхава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cast a veil over, draw a veil over

а) апусьці́ць засло́ну

б) затаі́ць не́шта, прыхава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прыхава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прыхаваць.

2. у знач. прым. Які трымаецца, захоўваецца ў тайне; затоены. На строгіх вуснах быў цень нейкай унутранай, прыхаванай усмешкі. Караткевіч. Лоўгач адчуваў, што ў Нэліных жартах ёсць нейкі іншы, прыхаваны сэнс, спрабаваў яго знайсці, а ён увесь час выслізгваў і хаваўся. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыхо́ўваць несов.

1. (прятать тайком) припря́тывать;

2. (с целью запасти, сохранить) припря́тывать, приберега́ть;

3. (не обнаруживать) прикрыва́ть, скрыва́ть;

1-3 см. прыхава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ухава́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Хаваючы, зберагчы што‑н. — Дык і хлеб жа ваш згарыць. — Не згарыць. Мы ведаем, як яго ўхаваць, — у снег пазакопваем, і ён мёрзлы там да вясны можа праляжаць. Сабаленка. // Прыхаваць што‑н. [Глушак:] — Толькі і ўхаваў, што пяць мяшкоў на картаплянішчы за грушай. Мележ.

2. Утаіць што‑н. ад каго‑н. [Каваль:] — Мае грахі вядомы, але ён [Валодзька] свае чаго хавае? Усё адно не ўхавае. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыхіну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

1. Тое, што і прыхіліць. А вуха к зямлі прыхіні Ля кожнай шахцёрскай сядзібы — Пачуеш, Як у глыбіні Іх рукі варочаюць глыбы. Аўрамчык. Апошняе, што памятаў Віця, гэта, як бацька прыхінуў яго да сябе і яны разам асунуліся ў снег... Нядзведскі.

2. Разм. Прыкрыць, прыхаваць, засланіць чым‑н. Прыхінуць ложак коўдрай. □ Вайцех трымаўся ўзлесся, дзе яго ў любы час мог прыхінуць ельнік. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)