прыхава́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што (разм.).

Схаваць на які-н. выпадак.

П. капейку на чорны дзень.

|| незак. прыхо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыхава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыхава́ю прыхава́ем
2-я ас. прыхава́еш прыхава́еце
3-я ас. прыхава́е прыхава́юць
Прошлы час
м. прыхава́ў прыхава́лі
ж. прыхава́ла
н. прыхава́ла
Загадны лад
2-я ас. прыхава́й прыхава́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыхава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыхава́ць сов.

1. (спрятать тайком) припря́тать;

п. запа́лкі ад дзяце́й — припря́тать спи́чки от дете́й;

2. (с целью запасти, сохранить) припря́тать, прибере́чь;

п. крыху́ гро́шай — припря́тать (прибере́чь) немно́го де́нег;

3. (не обнаружить) прикры́ть, скрыть;

п. падма́н — скрыть обма́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыхава́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Зрабіць амаль нябачным; часова схаваць. Малады бярэзнік і альшэўнік атулілі буданы зялёным аксамітам, прыхавалі ад чалавечага вока. Шчарбатаў. Падчас бойкі ля універсітэта яшчэ мінулай восенню.. [Вольга] памагла мне апрытомнець і прыхавала наган, калі ён выпаў у мяне з кішэні. Карпюк. — А я пайду ставіць каня і прыхаваю ў пуньку бярвенне. Чорны. // Зберагчы для будучых часоў; пакінуць на запас. — Трэба нам быць гатовым на ўсё і хоць што-небудзь прыхаваць. Прыйдзецца ў лес бегчы, тады з лесу выходзіць, дык застанешся ў чым стаіш... Карпюк. — Не, брат Стары, тут і танней пражыць можна. Будзеш сабе сталавацца ў бацькі, можна і капейку прыхаваць. Колас.

2. перан. Схаваць, утаіць, скрыць што‑н. У Марыі кальнула ў сэрцы, але яна старалася прыхаваць гэта ад мацеры. Кулакоўскі. Каб прыхаваць сваю збянтэжанасць, я ўнурыўся ў школьны журнал, разглядаючы спісы вучняў мінулых гадоў. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыхава́ць verstécken vt, verbérgen* vt; (ein wénig) áufheben* vt (прыберагчы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прыхо́ўваць гл. прыхаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

припря́тать сов., разг. прыхава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыхату́ліць ’прыхаваць’ (пух., Жд. 1), сюды ж, відаць, прыхату́рыць ’прыхаваць’ (Ласт.). Да хатуль (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прибере́чь сов. прыхава́ць, прыберагчы́; (сберечь) зберагчы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыхо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыхаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)