ВАЕ́ННАЯ ПРЫСЯ́ГА,

гл. Прысяга ваенная.

т. 3, с. 444

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прысяга ваенная

т. 13, с. 84

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Прысяга беларускага партызана 8/117, 262, 607

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Прысяга беларускага партызана

т. 13, с. 83

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

swear​1 [sweə] n. кля́тва, бажба́; прыся́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прися́га прыся́га, -гі ж.;

принесе́ние прися́ги прынясе́нне прыся́гі (прысяга́нне);

ло́жная прися́га непраўдзі́вая (фальшы́вая) прыся́га;

приводи́ть к прися́ге прыво́дзіць да прыся́гі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цалава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. цалаваць і цалавацца.

2. Гіст. Прысяга, клятва, у час прыняцця якой цалавалі крыж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кляцьба́ ’прысяга, праклёны’ (Др.-Падб., Гарэц., Яруш.). Гл. клятба.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кля́тба ’прысяга, праклёны’ (Нас., Сл. паўн.-зах., Нар. сл., Жд. 2). Гл. клясці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сакра́мант

(польск. sakrament, ад лац. sacramentum = клятва, прысяга)

кніжн. нешта свяшчэннае, рытуальнае; талісман.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)