ад’ектывава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які перайшоў у прыметнік. Ад’ектываваныя дзеепрыметнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

feline [ˈfi:laɪn] adj. каша́чы, кашэ́чы (прыметнік ад слова кошка)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

przymiotnik

м. грам. прыметнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Éigenschaftswort

n -es, -wörter грам. прыме́тнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ádjektiv

n -s, -e грам. прыме́тнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дапасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак., што.

1. Падагнаць, прыладзіць (разм.).

Д. новае тэхнічнае прыстасаванне.

2. Паставіць залежнае слова ў тым самым родзе, ліку, склоне, у якім стаіць галоўнае слова.

Д. прыметнік да назоўніка.

|| незак. дапасо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адно́сны, -ая, -ае.

1. Які вызначаецца пры параўнанні, супастаўленні з чым-н., правільны толькі пры пэўных умовах.

А. поспех.

Зіма адносна (прысл.) цёплая.

Адносная прыгажосць.

2. У мовазнаўстве: які паказвае адносіны паміж чым-н., да чаго-н.

А. прыметнік.

А. займеннік.

|| наз. адно́снасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

я́касны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да якасці (у 3 знач.). Якасныя змены.

2. Высокай якасці; дабраякасны. — Хай у Баброва баліць галава, дзе дастаць цэменту, — гаворыць Сакоўская. — А тынкоўку будзем рабіць якасную. Мыслівец.

•••

Якаснае прыслоўе — у граматыцы — прыслоўе, утворанае ад якаснага прыметніка.

Якасны аналіз — у хіміі — даследаванне саставу рэчыва, вызначэнне ўваходзячых у яго склад элементаў.

Якасны прыметнік — у граматыцы — прыметнік, што абазначае такую якасць або ўласцівасць прадмета, якая можа праяўляцца з рознай ступенню інтэнсіўнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

adjective

[ˈædʒɪktɪv]

1.

n. Gram.

прыме́тнік -а m.

2.

adj.

1) прыме́тнікавы, ужы́ты як прыме́тнік

2) зале́жны, несамасто́йны

3) Law працэду́рны, дапамо́жны

4) нетрыва́лы, без замацава́льніка (пра фа́рбу)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

participial

[pɑ:rtəˈsɪpiəl]

adj., Gram.

дзеепрыме́тны

a participial adjective (noun) — дзеепрыме́тны прыме́тнік (назо́ўнік)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)