cup​2 [kʌp] v.

1. прыдава́ць (далоням) фо́рму ку́бка, згіба́ць ру́кі ў кісця́х

2. med. ста́віць ба́нькі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

invigorate [ɪnˈvɪgəreɪt] v.

1. умацо́ўваць; прыдава́ць сіл або́ эне́ргіі

2. натхня́ць;

His speech invigorated the audience. Яго прамова натхніла слухачоў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Сы́расць ’вільгаць, волкасць, вільготнасць’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Юрч., Сл. ПЗБ), ’фрукты, гародніна’ (Юрч.), сы́росць ’вільготнасць’ (ТС), ст.-бел. сырость: смоква созрѣла въ сырости своеи (Альтбаўэр). Ад сыры (гл.) з суфіксам ‑асць (‑осць), што, побач са значэннем адцягненай прыметы ці стану, можа прыдаваць слову зборна-рэчыўнае значэнне (Сцяцко, Афікс. наз., 95).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

reckoning [ˈrekənɪŋ] n.

1. лік, вылічэ́нне; разлі́к;

be good at reckoning до́бра лічы́ць

2. меркава́нне;

by my reckoning па маі́м разлі́ку; на мой по́гляд;

make no reckoning of smth. не ўлі́чваць чаго́-н.; не прыма́ць у разлі́к што-н.; не прыдава́ць значэ́ння чаму́-н.

3. распла́та (перан.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zúgeben

* vt

1) прыдава́ць, дава́ць у дада́так, дадава́ць

2) згаджа́цца

er gab mir zu, dass… — ён пагадзі́ўся са мной, што…

3) прызнава́цца (у чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

polish​2 [ˈpɒlɪʃ] v.

1. палірава́ць, чы́сціць;

po lish furniture палірава́ць мэ́блю;

polish floor націра́ць падло́гу;

polish silver чы́сціць срэ́бра

2. (up)

1) шліфава́ць; прыдава́ць бляск

2) удаскана́льваць;

polish up one’s English удаскана́льваць англі́йскую мо́ву

polish off [ˌpɒlɪʃˈɒf] phr. v. infml

1. забі́ць (каго-н.), распра́віцца (з кім-н.); пазба́віцца (каго-н./ад каго-н.)

2. пако́нчыць, распра́віцца (з чым-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Скорб м. р. ‘смутак’ (ТС). Укр. скора́ ‘тс’, рус. скорбь, ст.-рус. скърбь, серб.-харв. скр̑б ‘клопат’, славен. skȓb ‘тс’, балг. скръб, ст.-слав. скръбь ‘му́ка, няшчасце, гора’. Прасл. *skъrbь ‘смутак, клопат’, *skъrběti ‘смуткаваць; тужыць’, якія роднасныя літ. дыял. skur̃bti ‘смуткаваць’, skurbė ‘смута, гора, нястача’, лат. skúrbt, skurbstu ‘хмялець, траціць прытомнасць’, skur̂ba ‘галавакружэнне; ап’яненне; цечка (у авечак)’. Паводле Ларына (История, 42), сучасныя значэнні пераносныя на базе першаснага ‘хвароба’. Мяркуюць, што славянскія словы маюць агульнае паходжанне з рус. вяц. ско́рблый ‘ссохлы, зморшчаны; заскарузлы, закарэлы’ (сюды ж адносяцца зафіксаваныя Ластоўскім ско́рбнуць ‘карэць; дубець’, ско́рблік ‘крухмал’, скарблі́ць ‘прыдаваць жорсткасць тканіне’), якое суадносіцца з ст.-ісл. skarf ‘зморшчаны, худы, востры’, ст.-в.-ням. skar(p)f, с.-в.-ням. scharpf ‘востры’, што ўрэшце ўзыходзяць да пашыранай формы і.-е. *(s)ker‑ ‘рэзаць’: *(s)kerb(h)‑/*(s)kreb(h)‑, параўн. серб.-харв. oskŕbiti ‘параніць’ і ‘задаць смутку’, а таксама ‘клапаціцца’. Паводле Мартынава (Язык, 44), апошняе — вынік перабудовы семантыкі ў паўднёвых славян пад уплывам іншамоўных пранікненняў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zúweisen

* vt (D)

1) накіро́ўваць, назнача́ць (напр. на працу)

2) прадстаўля́ць, назнача́ць (напр. пенсію); адво́дзіць (што-н. каму-н.); адлі́чваць (суму каму-н.); надзяля́ць (каго-н. чым-н.); вайск. прыдава́ць (напр., сродкі часцям)

3) прадпі́сваць (што-н. каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

form​2 [fɔ:m] v.

1. прыдава́ць/прыма́ць абры́сы/вы́гляд/фо́рму;

She formed a vase from the clay. Яна вылепіла з гліны вазу.

2. утвара́ць; утвара́цца; фармірава́ць;

form a government/a committee ствара́ць ура́д/камітэ́т;

form a habit фармірава́ць звы́чку

3. склада́ць; увахо́дзіць;

the ministers who form the government міні́стры, які́я склада́юць ура́д/увахо́дзяць ва ўрад

form up [ˌfɔ:mˈʌp] phr. v. стро́іцца, станаві́цца ў рад;

The soldiers formed up into a line. Салдаты пастроіліся ў рад.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

круці́ць, кручу́, кру́ціш, кру́ціць; кру́чаны; незак.

1. каго-што. Вярцець па крузе.

К. сячкарню.

К. кран.

2. чым. Паварочваць з боку ў бок.

К. галавой.

3. што. Звіваючы, вырабляць, скручваць што-н.

К. перавяслы.

К. папяросу.

4. каго-што. Звязваць, сцягваць.

К. рукі назад.

5. каго-што і без дап. Уздымаючы, прыдаваць віхравы рух чаму-н.

Вецер круціць пыл.

Мяцеліца круціць.

6. Хітрыць, не даваць прамога адказу (разм.).

Гэты чалавек праўду не гаворыць, а круціць.

7. Караючы, цягаць за вушы, валасы (разм.).

К. сына за вуха.

8. перан. Распараджацца па-свойму, камандаваць кім-н.

Мужам круціла так, як хацела (разм.).

9. з кім. Быць у любоўных адносінах з кім-н. (разм.).

10. што. Свідраваць дзіркі ў чым-н.

11. перан., звычайна безас. Прычыняць рэзкі боль.

Цэлы дзень круціць, усё ломіць.

|| зак. скруці́ць, скручу́, скру́ціш, скру́ціць; скру́чаны (да 3 і 4 знач.).

|| аднакр. крутну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ і крутану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ (да 1 і 2 знач.).

|| наз. кручэ́нне, -я, н. (да 1, 3, 5, 8 і 9 знач.).

|| прым. круці́льны, -ая, -ае (да 3 знач.; спец.).

Круцільная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)