круці́ць, кручу́, кру́ціш, кру́ціць; кру́чаны; незак.
1. каго-што. Вярцець па крузе.
К. сячкарню.
К. кран.
2. чым. Паварочваць з боку ў бок.
К. галавой.
3. што. Звіваючы, вырабляць, скручваць што-н.
К. перавяслы.
К. папяросу.
4. каго-што. Звязваць, сцягваць.
К. рукі назад.
5. каго-што і без дап. Уздымаючы, прыдаваць віхравы рух чаму-н.
Вецер круціць пыл.
Мяцеліца круціць.
6. Хітрыць, не даваць прамога адказу (разм.).
Гэты чалавек праўду не гаворыць, а круціць.
7. Караючы, цягаць за вушы, валасы (разм.).
К. сына за вуха.
8. перан. Распараджацца па-свойму, камандаваць кім-н.
Мужам круціла так, як хацела (разм.).
9. з кім. Быць у любоўных адносінах з кім-н. (разм.).
10. што. Свідраваць дзіркі ў чым-н.
11. перан., звычайна безас. Прычыняць рэзкі боль.
Цэлы дзень круціць, усё ломіць.
|| зак. скруці́ць, скручу́, скру́ціш, скру́ціць; скру́чаны (да 3 і 4 знач.).
|| аднакр. крутну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ і крутану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ (да 1 і 2 знач.).
|| наз. кручэ́нне, -я, н. (да 1, 3, 5, 8 і 9 знач.).
|| прым. круці́льны, -ая, -ае (да 3 знач.; спец.).
Круцільная машына.