проста́та анат. праста́та, -ты ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэмакраты́зм, -у, м.

1. Дэмакратычная форма кіравання, дэмакратычная будова грамадства, наяўнасць дэмакратычных свабод для шырокіх мас.

2. Прастата ладу жыцця, даступнасць у зносінах з людзьмі.

Д. поглядаў.

Д. ва ўкладзе жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

простота́

1. в разн. знач. прастата́, -ты́ ж.;

простота́ реше́ния зада́чи прастата́ рашэ́ння зада́чы;

простота́ обраще́ния прастата́ абыхо́джання;

простота́ чу́вства ребёнка прастата́ пачуцця́ дзіця́ці;

2. (простоватость) прастакава́тасць, -ці ж., прастава́тасць, -ці ж.;

◊

по простоте́ серде́чной (душе́вной) па прастаце́ сардэ́чнай (душэ́ўнай);

свята́я простота́ свята́я прастата́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

frajerstwo

н. наіўнасць, прастата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

несло́жность несклада́насць, -ці ж.; прастата́, -ты́ ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

prostate

[ˈprɑ:steɪt]

n., Anat.

праста́та f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Прастэ́ча ’прастата’ (ТСБМ). Дэрыват ад просты з суф. ‑эч‑а, аб якім гл. Сцяцко, Афікс. наз., 102.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

про́стасць, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і прастата. Гэты праект захапіў дзядзьку Марціна сваёю простасцю. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schlíchtheit

f - прастата́; сці́пласць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

directness

[dəˈrektnəs]

n.

непасрэ́днасьць f.; прастата́ f.; шчы́расьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)