прало́м, -у, м.

1. гл. праламаць.

1. мн. -ы, -аў. Адтуліна, праламанае месца.

Праломы ў сценах.

|| прым. прало́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прало́млены физ. преломлённый; см. пралама́ць 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пралама́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад праламаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прало́млены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад праламаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прало́мваць гл праламаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

праламля́ць несов., физ. преломля́ть; см. пралама́ць 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праламля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да праламаць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прало́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да праламаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прало́мліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да праламаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадушы́ць

‘праламаць’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прадушу́ праду́шым
2-я ас. праду́шыш праду́шыце
3-я ас. праду́шыць праду́шаць
Прошлы час
м. прадушы́ў прадушы́лі
ж. прадушы́ла
н. прадушы́ла
Загадны лад
2-я ас. прадушы́ прадушы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прадушы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)