Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кляцьбёны ’праклёны’ (Нік., Няч.). Гл. клятбёны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Клітба́ ’праклёны, клятва, заклінанне’ (Бяльк.). Гл. клятба.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кляцьба́ ’прысяга, праклёны’ (Др.-Падб., Гарэц., Яруш.). Гл. клятба.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Клядбо́ны ’пракляцці’ (Касп., Мядзв.). Да клядзьба. Утворана па аналогіі з праклёны (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кля́тба ’прысяга, праклёны’ (Нас., Сл. паўн.-зах., Нар. сл., Жд. 2). Гл. клясці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
клясці́, кляну, клянеш, кляне; клянём, кленяце; пр. кляў, ‑ла, ‑ло; незак., каго-што.
Пасылаць праклёны; праклінаць. Клясці цяжкі лёс. Клясці пана. □ — Каб ты здох праз ноч! Каб табе дзюба адсохла! — бывала кляне .. [Васілька], як толькі бусел заклякоча. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Малібоны ’непатрэбныя натацыі’ (карэліц., Жыв. сл.). Скажоная форма мале́бен (гл.) пры ад’ідэацыі мальбоніць. Суфікс аформіўся пад уплывам забабоны, праклёны. Гл. таксама мальбоны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кле́нічы ’праклёны’ (ТСБМ, Жд. 2, Янк. БП). Ад кляну, клясці. Суфіксацыя аддзеяслоўных утварэнняў на ‑іч/‑ыч, мн. л. Параўн. Сцяцко, Афікс. наз., 45.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кля́дзьба ’праклёны’ (Ян ). Да клясці (гл.). Утворана пры дапамозе яшчэ праславянскага суфікса для Nomina acti ‑ьЬа (SP, 1, 61–62): klęt ‑ьЬа > кляцьба > клядзьба.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)