прадвясці́ць, -вяшчу́, -ве́сціш, -ве́сціць; -ве́шчаны; зак., што (уст.).

Сказаць наперад пра тое, што будзе, адбудзецца, прадказаць.

|| незак. прадвяшча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадка́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прадказаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накукава́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -куку́е; зак., што і чаго (разм.).

У народных павер’ях: прадказаць колькасць гадоў жыцця (пра кукаванне зязюлі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадка́заны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прадказаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадка́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прадказваць — прадказаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Нача́іцьпрадказаць’, пачувацца ’чакаць’ (Нас.). Да чиіць, чияць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прадрачы́, -раку́, -рачэ́ш, -рачэ́; -рачо́м, -рачаце́, -раку́ць; -ро́к, -ракла́, -ло́; -рачы́; -рачо́ны; зак., што (кніжн.).

Наперад прадказаць тое, што будзе, адбудзецца.

|| незак. прадрака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наваражы́ць, ‑ражу, ‑рожыш, ‑рожыць; зак., што і чаго.

Разм. Варожачы, прадказаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напраракава́ць

прадказаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напрараку́ю напрараку́ем
2-я ас. напрараку́еш напрараку́еце
3-я ас. напрараку́е напрараку́юць
Прошлы час
м. напраракава́ў напраракава́лі
ж. напраракава́ла
н. напраракава́ла
Загадны лад
2-я ас. напрараку́й напрараку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час напраракава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напраро́каваць

прадказаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напраро́кую напраро́куем
2-я ас. напраро́куеш напраро́куеце
3-я ас. напраро́куе напраро́куюць
Прошлы час
м. напраро́каваў напраро́кавалі
ж. напраро́кавала
н. напраро́кавала
Загадны лад
2-я ас. напраро́куй напраро́куйце
Дзеепрыслоўе
прош. час напраро́каваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)