полно́ нареч., в знач. сказ., разг. по́ўна;

полно́ нали́ть стака́н по́ўна налі́ць шкля́нку;

сли́шком полно́ на́дта по́ўна;

там бы́ло полно́ наро́да там было́ по́ўна наро́ду (людзе́й).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канкарда́нс, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Тып слоўніка, які поўна падае словы канкрэтнага тэксту з лексікаграфічнымі характарыстыкамі (камбінаторнымі, частотнымі і інш.) і з усімі наяўнымі ў тэксце ілюстрацыямі да кожнага слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запо́ўна, прысл.

Разм. Залішне поўна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўна..., (гл. поўна...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «поўна...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: паўнагучны, наўналетні, паўнацэнны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

visitor [ˈvɪzɪtə] n. (to) госць; го́сця; наве́двальнік; наве́двальніца;

summer visitors да́чнікі, куро́ртнікі;

London is full of visitors. У Лондане поўна турыстаў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Раёшкі: у раёшкі ’поўна, даверху’. З у краёчкі (краёшкі) ’да краёў’, дзе адпала пачатковае ‑к‑. Ад край 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sackful

[ˈsækfəl]

n., pl. -fuls

1) по́ўны мех

2) informal шмат, по́ўна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

суперэлі́та, ‑ы, ДМ ‑эліце, ж.

Насенне самых лепшых, адборных раслін, якое найбольш поўна перадае ўсе адзнакі і ўласцівасці пэўнага сорту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

alive with

по́ўны чаго́

The streets were alive with people — На ву́ліцах было́ по́ўна людзе́й

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тэза́ўрус, ‑а, м.

1. Аднамоўны (тлумачальны або тэматычны) слоўнік, які поўна ахоплівае лексіку дадзенай мовы.

2. Поўны, семантычна сістэматызаваны галіновы тэрміналагічны слоўнік, прызначаны для інфармацыйнага пошуку.

[Ад грэч. thēsauros — скарб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)