по́ўна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
по́ўна паўне́й найпаўне́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́ўна

лічэбнік, нескланяльны, колькасны

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́ўна нареч.

1. по́лно;

п. налі́ць шкля́нку — по́лно нали́ть стака́н;

2. в знач. сказ., разг. полно́;

у ле́се п. грыбо́ў — в лесу́ полно́ грибо́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́ўна,

1. Прысл. да поўны (у 1, 2 і 3 знач.).

2. у знач. вык. Разм. Вельмі многа каго‑, чаго‑н. Агледзела [Марылька] воз, а там усялякага дабра поўна. Якімовіч. Адчынены вокны, і відаць, што ў хаце-чытальні поўна народу. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўню́тка-по́ўна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
паўню́тка-по́ўна - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́ўным-по́ўна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
по́ўным-по́ўна - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паўна... (гл. поўна...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «поўна...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр.: паўнагруды, паўналецце, паўнацелы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поўна... (а таксама паўна...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) поўнасцю, напр., поўнаўладны;

2) які мае паўнату чаго-н., напр., поўнагабарытны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поўна..., (а таксама паўна...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «поўны» (у 4 і 6 знач.), напрыклад: поўнагабарытны, поўнагалоссе, поўнаметражпы, поўнарацыённы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полно́ нареч., в знач. сказ., разг. по́ўна;

полно́ нали́ть стака́н по́ўна налі́ць шкля́нку;

сли́шком полно́ на́дта по́ўна;

там бы́ло полно́ наро́да там было́ по́ўна наро́ду (людзе́й).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)