паўна..., (гл. поўна...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «поўна...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: паўнагучны, наўналетні, паўнацэнны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)