Schwapp
m -s, -e гу́ чны ўдар, пляска́ ч , во́ плескі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
spank
[spæŋk]
1.
v.t.
шлёпаць (дзіця́ ) , лупцава́ ць
2.
n.
шлёпанец -ца, пляска́ ч плескача́ m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Taps
m -es, -e разм. пляска́ ч
Hans ~ — цяльпу́ к, мя́ ла
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
* Ляпа́ к 1 лепа́ к ’цяльпук’ (ТС ). Балтызм. Параўн. літ. lapõkas ’такі сабе, не асаблівы’, lėpė̃kas , lepekiùšas ’бесталковы чалавек’.
* Ляпа́ к 2 лепа́ к ’пляскач ’ (ТС ). Да ля́ паць ’біць па чым-небудзь мяккім’ (гл.).
* Ляпа́ к 3 лепа́ к ’муляр’ (ТС ). Да ляпі́ ць .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пле́ шчыць 1 Нас. )· Да плоскі (гл.). Сюды ж плешчанік ’ляпёшкі з прэснага цеста, пасыпанне макам’ (тураў. , Малч. ), якія, відаць, былі плоскія. Параўн. таксама пляскач 2 пляскуха (гл.).
◎ Пле́ шчыць 2 лід. , Сл. ПЗБ ). Да пляск .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Schlá ppe
f -, -n пляска́ ч , пстры́ чка, уда́ р; разм. няўда́ ча, паражэ́ нне
é ine ~ erlé iden* [bekó mmen* ] — пацярпе́ ць паражэ́ нне [няўда́ чу, фія́ ска]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Klaps
m -es, -e пляска́ ч (лёгкі ўдар рукой )
◊ er hat é inen ~ — ён крыху́ звіхну́ ты
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
slap 1 [slæp] n. пляска́ ч ;
give smb. a slap даць каму́ -н. плескача́ /по́ ўху
♦
a slap in the face по́ ўха, апляву́ ха;
a slap on the wrist infml э́ джанне;
slap and tickle BrE , infml , dated у́ мная валтузня́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Слапо́ к ‘пастка, мышалоўка’: мыш прынадзіць у слапок (Маладосць , 1973, 9, 73). Параўн. укр. слоп , сліп , слопе́ ць ‘тс’, рус. слопе́ ц ‘тс’, польск. słop , słap , słopiec , słopki , чэш. , славац. slopec , в.-луж. slapać ‘лавіць, хапаць’, н.-луж. słapaś ‘тс’. Прасл. *slopъ ‘пастка’, анаматапеічнага паходжання, параўн. шлапаць (гл.), роднаснае англ. slap ‘лёгкі ўдар, пляскач ’, н.- в.-ням. schlapp ‘хлоп’, тахар. B släpp‑ ‘упасці (на зямлю)’ (Шустар-Шэўц , 1302; Фасмер , 3, 675; Бязлай , 3, 255; ЕСУМ , 5, 303).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
slap
[slæp]
1.
n.
1) пляска́ ч плескача́ m.
2) стро́ гая вымо́ ва; рэ́ зкая адмо́ ва
2.
v.t. (-pp-)
1) ля́ паць, шлёпаць, пля́ скаць
2) плёскаць
waves slapping against the dock — хва́ лі плёскаюць аб док
3.
adv. , informal
про́ ста; ра́ птам
to run slap into the wall — урэ́ зацца про́ ста ў сьцяну́
•
- slap in the face
- slap on the wrist
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)