натру́шчыць, ‑шчу, ‑шыш, ‑плыць; зак., чаго.

Разм. Разбіць, раздрабіць у вялікай колькасці. Натрушчыць талерак. Натрушчыць шкла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́нішчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑плыць; зак., каго-што.

Поўнасцю знішчыць. Вынішчыць ваўкоў. Вынішчыць пушчу. Пажар вынішчыў вёску.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плы́нуць

‘цячы (гной плыне з раны); плыць (плыты плынуць); пранесціся (слава плыне)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. плы́ну плы́нем
2-я ас. плы́неш плы́неце
3-я ас. плы́не плы́нуць
Прошлы час
м. плы́нуў плы́нулі
ж. плы́нула
н. плы́нула
Загадны лад
2-я ас. плы́нь плы́ньце
Дзеепрыслоўе
цяп. час плы́нучы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плыть несов., в разн. знач. плы́сці, плыць;

◊

плыть в ру́ки плы́сці (плыць) у ру́кі;

плыть по тече́нию за вадо́й ісці́ (плы́сці); жыць, як набяжы́ць;

плыть про́тив тече́ния плы́сці (плыць) су́праць цячэ́ння;

плыть скво́зь па́льцы плы́сці (плыць) праз па́льцы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fórtschwimmen

* vi

1) (s) плы́сці, плыць

2) (s) праця́гваць плыць [пла́ваць]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

палу́шчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑плыць; зак., што.

1. Злушчыць усё, многае.

2. і без дап. Лушчыць некаторы час.

3. Спец. Узрыхліць верхні слой глебы лушчыльнікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лушчыць, ‑шчу, ‑шыш, ‑плыць; зак., што.

Выняць зерне з шкарлупіння, цвёрдай абалонкі; вылузаць. Вавёрка вылушчыла зярняты з яловай шышкі. // Спец. Выдаліць хірургічным спосабам. Вылушчыць пухліну. Вылушчыць хворую костку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Плыўсці́ (перан.) ’каласіцца’ (швянч., Сл. ПЗБ). Рэгіяналізм. Да плысці, плыць (гл.). Устаўное ‑ў⇉рэфлекс ‑в‑ у метафарычным выплы‑в‑aifb ’паяўляцца (пра колас)’. Паводле Грынавяцкене (LKK, 30), калькуе ліг. plaukėją (rugiai) ’каласіцца (жыта)’, параўн. plaukti ’плыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

float​2 [fləʊt] v. пла́ваць, плы́сці, плыць (на паверхні); луна́ць;

Wood floats on water. Дрэва не тоне ў вадзе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Плы́ўкі ’плывучы, які лёгка размываецца (аб грунце)’ (ТСБМ). Да плысці, плыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)