га́ снуць , 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв. , -не; незак.
1. Пераставаць гарэць, свяціць; тухнуць.
Свечка гасне.
2. перан.
Чалавек гасне ўвачавідкі.
Надзеі г.
|| зак. зага́ снуць , -ну, -неш, -не; зага́ с, -сла, -ні; пага́ снуць , -ну, -неш, -не; пага́ с, -сла; -ні і зга́ снуць , -ну, -неш, -не; згас, -сла; -ні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
conk out
перастава́ ць працава́ ць, лама́ цца, псава́ цца (асабл. пра мато́ р)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ту́ хнуць ¹, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв. , -не; тух, ту́ хла; незак.
1. Пераставаць гарэць, свяціць; гаснуць.
Агонь тухне.
Свечка тухне.
2. перан.
Надзея тухне.
|| зак. пату́ хнуць , 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв. , -не; пату́ х, -хла, ату́ хнуць , 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв. , -не; ату́ х, -хла і сту́ хнуць , 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв. , -не; стух, -хла.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Перарыме́ ць (пірарымёць ) ’спыніць хваляванне, заспакоіцца’ (Варл. ). Да пера- (гл.) і прымець , якое з’яўляецца балтызмам. Параўн. літ. rimti ’сціхаць, пераставаць , заспакойвацца·.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сяка́ ць ’смаркаць’ (Ян. ), ся́ каць ’тс’ (Сл. ПЗБ ), ся́ каты , ся́ катэ ’смаркаць’ (кам. , драг. , Сл. ПЗБ ; Нар. ск. ); сняка́ ць ’тс’ (Сл. ПЗБ , Скарбы ), часцей з прыстаўкай: высякаць ’высмаркаць’ (Янк. 2); сюды ж форма зак. тр. се́ кнуць ’лінуць’ (ТС ). Параўн. укр. ся́ кати ’смаркаць’, рус. исся́ кнуть ’высахнуць; вычарпацца’, стараж.-рус. сѧкнути ’тс’, польск. siąkać ’высыхаць; смаркаць’, в.-луж. sakać ’высыхаць, пераставаць цячы’, чэш. sákati ’паціху сцякаць, сачыцца’, славац. siahnuť ’перастаць цячы’, серб.-харв. усе́ кнути ’смаркацца’, славен. usékniti se ’высмаркацца’, балг. се́ кна ’перастаць цячы, высахнуць’, ’смаркацца’, дыял. со́ кнам ’смаркацца’, макед. секне ’пераставаць цячы, высыхаць’, се секне ’смаркацца’. Прасл. *sęknǫti ’сачыцца; высыхаць’, роднаснае літ. sèkti ’апускацца’, лат. sĩkt‑ ’засыхаць’, с.-в.-ням. sîchte ’дробны’, ірл. sesc ’сухі, бясплодны’; да і.-е. *sek‑ ’сцякаць; пераставаць цячы’; гл. Фасмер , 3, 826; Траўтман , 256–257; Скок , 3, 216; Шустар-Шэўц , 1265; ЕСУМ , 5, 496; Глухак , 543; Борысь , 544.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wysiadać
незак.
1. высаджвацца, сыходзіць, выходзіць;
2. разм. пераставаць дзейнічаць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
overboard [ˈəʊvəbɔ:d] adv. о́ ртам;
Man overboard! Чалавек за бортам!
♦
throw smth. /smb. overboard адмаўля́ цца ад каго́ -н. /чаго́ -н. ; перастава́ ць падтры́ мліваць каго́ -н. /што-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
cease
[si:s]
v.
1) спыня́ ць (-ца); перастава́ ць
2) Obsol. е́ рці
3) затры́ мваць
Cease fire! — Спыні́ ць страляні́ ну!
•
- without cease
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
zaniedbywać
незак. пераставаць клапаціцца;
zaniedbywać żonę — мала ўвагі прысвячаць жонцы;
гл.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Зніка́ ць ’пераставаць існаваць’. Рус. сника́ ть ’панікаць’, укр. зникати ’знікаць’, польск. znikać ’тс’, чэш. кніжн. znikati , славац. уст. zniknút , славен. znikniti ’прайсці’, ’знікнуць’, izníkniti ’знікнуць’, серб.-харв. ѝзникнути ’ўзысці (пра расліну)’, ’узнікнуць, ’з’явіцца’, балг. изнѝквам ’узнікнуць, панікнуць’, макед. изникне ’знікнуць’, ’узыйсці’. Ц.-слав. изникнѫти ’знікнуць’, съникнѫти ’заглядваць уперад’, съницати ’наглядаць’ (Міклашыч , Lex. paleosl.), ст.-рус. изницати ’ўзнікаць’. З прэфіксам z‑ (< jьz ці sъn‑ ) ад дзеяслова nikati (гл. нікнуць ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)