пераку́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перакульваць — перакуліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

осуши́ть сов.

1. асушы́ць, мног. паасу́шваць;

2. (выпить) вы́піць, мног. павыпіва́ць; (опрокинуть) перакулі́ць;

осуши́ть рю́мку перакулі́ць ча́рку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакуля́ць

‘перакуліць, перавярнуць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пакуля́ю пакуля́ем
2-я ас. пакуля́еш пакуля́еце
3-я ас. пакуля́е пакуля́юць
Прошлы час
м. пакуля́ў пакуля́лі
ж. пакуля́ла
н. пакуля́ла
Загадны лад
2-я ас. пакуля́й пакуля́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пакуля́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

се́пнуць

‘кульнуць, перакуліць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. се́пну се́пнем
2-я ас. се́пнеш се́пнеце
3-я ас. се́пне се́пнуць
Прошлы час
м. се́пнуў се́пнулі
ж. се́пнула
н. се́пнула
Загадны лад
2-я ас. се́пні се́пніце
Дзеепрыслоўе
прош. час се́пнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

наваля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Разм. Паваліць, перакуліць многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напераваро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Перавярнуць, перакуліць вялікую колькасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tip over

перакулі́ць; абярну́ць, вы́вернуць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пераку́лены

1. разг. опроки́нутый, перекувы́рнутый;

2. прост. опроки́нутый; осу́шенный;

1, 2 см. перакулі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bowl over

а) перакулі́ць

б) informal зьбянтэ́жыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ашамёлак ’нерухавае дзіця, адзетае ў рыззё не свайго памеру’ (КЭС, лаг.). Утворана па прадуктыўнай мадэлі ад дзеяслова з коранем шам‑ (шамял‑), параўн. выкл. шамялях!, шамяля́хнуць ’перакуліць, паваліць’. Гл. ашамётак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)