перада́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да перадатчык (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлеперада́тчык, ‑а, м.

Перадатчык тэлевізійных сігналаў. Тэлеперадатчык у касмічнай ракеце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лакацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да лакацыі. Лакацыйны перадатчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпраме́ньвальнік, ‑а, м.

Спец. Перадатчык светлавой, цеплавой або гукавой энергіі. Рукавы выпраменьвальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрамяня́льнік, ‑а, м.

Спец. Перадатчык светлавой, цеплавой або гукавой энергіі. Рукавы спрамяняльнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kúrzwellensender

m -s, - караткахва́левы перада́тчык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

radar​2 [ˈreɪdɑ:] adj. радыёлакацы́йны, рада́рны;

a radar transmitter радыёлакацы́йны перада́тчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

transmitter [trænzˈmɪtə] n.

1. перада́тчык; трансляцы́йная ста́нцыя

2. fml перано́счык (хваробы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nadajnik

м. перадатчык; датчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

правадні́к², -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Рэчыва, якое добра прапускае праз сябе або перадае электрычны ток, гук, цяпло.

Вада — цудоўны п. гуку.

2. перан. Перадатчык, пасрэднік у распаўсюджванні чаго-н.

Радыё — п. інфармацыі.

|| прым. правадніко́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)