перада́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Апарат для перадачы паведамленняў, сігналаў, адлюстраванняў і г.д. у радыёвяшчанні, тэлебачанні, тэлеграфнай сувязі і г.д.

Караткахвалевы п.

Светлавы п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перада́тчык

‘апарат’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. перада́тчык перада́тчыкі
Р. перада́тчыка перада́тчыкаў
Д. перада́тчыку перада́тчыкам
В. перада́тчык перада́тчыкі
Т. перада́тчыкам перада́тчыкамі
М. перада́тчыку перада́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

перада́тчык

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. перада́тчык перада́тчыкі
Р. перада́тчыка перада́тчыкаў
Д. перада́тчыку перада́тчыкам
В. перада́тчыка перада́тчыкаў
Т. перада́тчыкам перада́тчыкамі
М. перада́тчыку перада́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

перада́тчык м., в разн. знач. переда́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перада́тчык, ‑а, м.

Спец.

1. Той, хто перадае што‑н.; тое, пры дапамозе чаго перадаецца што‑н. Перадатчык хваробы. □ Максім і звярнуўся да гэтага перадатчыка першакрынічных вестак. Машара. Не было па глухіх закутках Палесся ні газет, ні тэлеграфаў, ні тэлефонаў, — гэтых.. перадатчыкаў вестак аб падзеях на свеце. Колас.

2. Апарат для перадачы на адлегласць сігналаў, паведамленняў і пад. Кароткахвалевы перадатчык. Светлавы перадатчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перада́тчык м

1. радыё Sénder m -s, -, Séndestation f -, -en;

кароткахва́левы перада́тчык Kúrzwellensender m;

2. (чалавек) Überbringer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Перада́тчык ’апарат для перадачы паведамленняў, сігналаў на адлегласць’ (ТСБМ). З рус. переда́тчик ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тэлевізійны перадатчык

т. 16, с. 114

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

переда́тчик в разн. знач. перада́тчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

transmitter

[trænsˈmɪtər]

n.

1) перада́тчык -а m.

a disease transmitter — перада́тчык хваро́бы

2) перада́тчык -а m. (апара́т)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)