перагара́ць гл. перагарэць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перага́рваць несов., в разн. знач. перегора́ть; см. перагарэ́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паперага́рваць, ‑ае; зак.

Перагарэць — пра ўсё, многае. Лямпачкі паперагарвалі. Паперагарвала вуголле ў печы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перегоре́ть сов., в разн. знач. перагарэ́ць, мног. паперага́рваць, паперагара́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Перацяплі́цца (перэі(епліцца) ’перагарэць, стаць попелам’ (Растарг.). Да пера- і цяпліцца ’паліцца (у печы), ацяпляцца’ < цяпло (гл.), цяпельца ’агонь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Перацьме́ць (піряцьмець) ’перагарэць без агню: пражыць ціха’ (Юрч. СНЛ). Пад уплывам народнай этымалогіі з ператлець < пера- і тлець (гл.) ці з цямяна гарэць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

burn out

а) спалі́ць

б) перагарэ́ць, вы́гарэць; дагарэ́ць

The candle has burnt out — Сьве́чка дагарэ́ла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

перетле́ть сов., разг.

1. (перегнить) ператле́ць, перагні́сці, перагні́ць, мног. паперагніва́ць;

2. (перегореть) перагарэ́ць, мног. паперагара́ць, паперага́рваць, ператле́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спарахне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Згніць, ператварыцца ў труху, пыл. Дзедаўская хата даўно ўжо згніла і спарахнела. Машара. Падумала Марына будавацца. Стары дом спарахнеў ужо. Б. Стральцоў. // перан. Перагарэць (ад перажыванняў). Ад нечаканага гора нешта спарахнела ў Іванавай душы. Быкаў.

2. перан. Састарэць, зрабіцца драхлым (пра чалавека).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przepalić się

przepali|ć się

зак. прагарэць; перагарэць;

żarówka się ~ła — лямпачка перагарэла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)