перагарэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́ць; зак.

1. Пераламацца ад гарэння ці моцнага нагрэву, трэння.

Вось перагарэла.

2. Сапсавацца ад доўгага гарэння, моцнага награвання.

Лямпачка перагарэла.

3. Сатлець, сапрэць.

Гной перагарэў.

4. перан. Знікнуць, прайсці, прытупіцца (пра пачуцці, перажыванні і пад.).

Гнеў перагарэў.

|| незак. перагара́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е і перага́рваць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перагарэ́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. перагары́ць перагара́ць
Прошлы час
м. перагарэ́ў перагарэ́лі
ж. перагарэ́ла
н. перагарэ́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час перагарэ́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перагарэ́ць сов., в разн. знач. перегоре́ть;

электры́чная ля́мпачка ~рэ́ла — электри́ческая ла́мпочка перегоре́ла;

гле́ба ~рэ́ла — по́чва перегоре́ла;

душа́ ~рэ́ла — душа́ перегоре́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перагарэ́ць, ‑ры́ць; зак.

1. Сапсавацца ад доўгага гарэння, моцнага награвання. Лямпачка перагарэла. // Згарэўшы ў якім‑н. месцы, распасціся на часткі. Нітка перагарэла.

2. Згарэўшы, ператварыцца ў попел; згарэць поўнасцю. Вуголле перагарэла.

3. Сатлець, сапрэць. Гной перагарэў. // Знікнуць, прапасці ў выніку застою і пад. (пра малако ў жанчын і некаторых млекакормячых). Табе нельга хвалявацца, — паўшчувала яе бабка — Ціткова Рыпіна, — а то малако перагарыць. Чыгрынаў. Старшы тут над усімі, памяркоўны стары, гаварыў: — Папсаваўся статак. Малако перагарэла. А такія малочныя былі каровы... Няхай.

4. перан. Знікнуць, прайсці, прытупіцца (аб пачуццях, перажываннях і пад.). Гнеў перагарэў. □ Не варта абуджаць у сэрцы тое, што перагарэла, адышло і пакінула толькі пачуццё жалю аб незваротным. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагарэ́ць verbrénnen* vi (s); dúrchbrennen* vi (s) (пра электралямпачку)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перагара́ць і перага́рваць гл. перагарэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перагара́ць, ‑ае.

Незак. да перагарэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перага́рваць, ‑ае.

Незак. да перагарэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паперагара́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е і паперага́рваць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; зак.

Перагарэць — пра ўсё, многае.

Лямпачкі паперагаралі (паперагарвалі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перага́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перагарваць — перагарэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)