па́ўза

(лац. pausa, ад гр. pausis = спыненне)

кароткі перапынак у гутарцы, гучанні музычнага твора, працы і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

цэзу́ра, -ы, ж. (спец.).

1. У вершаскладанні: паўза, якая падзяляе радок на часткі.

Вялікая ц.

Малая ц.

2. Кароткая паўза ў музычнай мелодыі паміж дзвюма фразамі або завершанымі раздзеламі.

Ладавая ц.

|| прым. цэзу́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́уза в разн. знач. па́ўза, -зы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэзу́ра, ‑ы, ж.

Спец.

1. Паўза ў вершаваным радку, абавязковая для пэўнага вершаванага памеру. Вялікая цэзура. Малая цэзура.

2. Кароткая паўза ў музычнай мелодыі паміж асобнымі часткамі. Меладычная цэзура. Ладавая цэзура.

[Лац. caesura.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухта́ктавы, -ая, -ае (спец.).

1. Працягласцю ў два такты.

Двухтактавая паўза.

2. У якім рабочы працэс адбываецца за два такты, два хады поршня (пра рухавік унутранага згарання).

Д. матор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

intermission [ˌɪntəˈmɪʃn] n.

1. перапы́нак, па́ўза

2. AmE антра́кт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pause​1 [pɔ:z] n. па́ўза, перапы́нак;

without pause бесперапы́нна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Но́ўза ’соты, не занятыя мёдам, але прыгодныя’ (Шат.). Гл. паўза.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cezura

ж. муз., літ. цэзура; паўза

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Rúhepause

f -, -n пярэ́дых, па́ўза, перапы́нак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)