цэзу́ра, ‑ы, ж.

Спец.

1. Паўза ў вершаваным радку, абавязковая для пэўнага вершаванага памеру. Вялікая цэзура. Малая цэзура.

2. Кароткая паўза ў музычнай мелодыі паміж асобнымі часткамі. Меладычная цэзура. Ладавая цэзура.

[Лац. caesura.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухта́ктавы, -ая, -ае (спец.).

1. Працягласцю ў два такты.

Двухтактавая паўза.

2. У якім рабочы працэс адбываецца за два такты, два хады поршня (пра рухавік унутранага згарання).

Д. матор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

intermission [ˌɪntəˈmɪʃn] n.

1. перапы́нак, па́ўза

2. AmE антра́кт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pause​1 [pɔ:z] n. па́ўза, перапы́нак;

without pause бесперапы́нна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Но́ўза ’соты, не занятыя мёдам, але прыгодныя’ (Шат.). Гл. паўза.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cezura

ж. муз., літ. цэзура; паўза

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Rúhepause

f -, -n пярэ́дых, па́ўза, перапы́нак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Víertelpause

f -, -n муз. чарцвяртна́я па́ўза

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

люфтпа́ўза

(ням. Luftpause = паветраная паўза)

невялікая паўза, з дапамогай якой пры выкананні музычнага твора вылучаецца пачатак матыву, фразы і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

расстано́ўка, -і, ДМ -но́ўцы, ж.

1. гл. расставіць.

2. Р мн. -но́вак. Парадак, паслядоўнасць у размяшчэнні чаго-н.

Правільная р. знакаў прыпынку.

3. Р мн. -но́вак. Кароткая паўза пры размове, пры выкананні чаго-н.

Чытаць верш з расстаноўкай.

|| прым. расстано́вачны, -ая, -ае (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)