Замежны пашпарт 3/74

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

па́спорт в разн. знач. па́шпарт, -та м.;

◊

во́лчий па́спорт во́ўчы па́шпарт (во́ўчы біле́т);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бестэрміно́вы, -ая, -ае.

Які не абмежаваны тэрмінам.

Б. пашпарт.

Бестэрміновае карыстанне.

|| наз. бестэрміно́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

passport [ˈpɑ:spɔ:t] n. па́шпарт;

a valid passport сапра́ўдны па́шпарт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заграні́ца, -ы, ж.

Зарубежныя дзяржавы, чужаземныя краіны.

Гандаль з заграніцай.

|| прым. заграні́чны, -ая, -ае.

З. пашпарт (для паездкі за граніцу). Загранічныя тавары (купленыя за граніцай).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

візава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; незак., што.

Ставіць на чым-н. візу.

В. пашпарт.

|| зак. завізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны.

|| наз. візава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

paszport, ~u

м. пашпарт;

paszport zagraniczny — замежны пашпарт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

візава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак., што.

Ставіць на дакуменце візу. Візаваць пашпарт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратэрмінава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пратэрмінаваць.

2. у знач. прым. На які сышоў тэрмін. Пратэрмінаваны пашпарт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашпартыза́цыя

(ад пашпарт)

увядзенне сістэмы пашпартоў, забеспячэнне пашпартамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)