пашча́сціць
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пашча́сціць
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
посчастли́виться
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пашыхава́ць
‘пастроіць каго-небудзь, што-небудзь (салдат, роту);
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| пашыху́ю | пашыху́ем | |
| пашыху́еш | пашыху́еце | |
| пашыху́е | пашыху́юць | |
| Прошлы час | ||
| пашыхава́ў | пашыхава́лі | |
| пашыхава́ла | ||
| пашыхава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| пашыху́й | пашыху́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| пашыхава́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
патала́ніць, ‑ніць;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
подвезти́II
ему́ подвезло́ яму́ пашанцава́ла.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прытала́ніць ’пашчасціць;
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
повезти́
1. паве́зці;
2.
ему повезло́ яму́ пашанцава́ла.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Пашыхава́ць, пошыховаць,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
◎ Пагрэ́чыць ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)