са́ван, -а, мн. -ы, -аў, м.

Пахавальны ўбор з белай тканіны для нябожчыка.

|| прым. са́ванны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dirge [dɜ:dʒ] n. пахава́льны спеў, галашэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

knell [nel] n. fml пахава́льны звон

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

grzebalny

пахавальны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pochówkowy

пахавальны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тры́зна, -ы, мн. -ы, трызн і -аў, ж.

1. У старажытных славян: заключная частка пахавальнага абраду, якая суправаджалася ваеннымі гульнямі, спаборніцтвамі, а таксама памінальнай вячэрай.

2. Пахавальны і памінальны абрад, а таксама памінкі па нябожчыку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

склеп, -а, мн. скляпы́, скляпо́ў, м.

1. Паглыбленае ў зямлю, закрытае памяшканне для захоўвання прадуктаў, віна, пораху і пад.

Вінны с.

Парахавы с.

2. Закрытае падземнае памяшканне, у якім устанаўліваюцца дамавіны з нябожчыкамі.

Пахавальны с.

|| памянш. скляпо́к, -пка́, мн. -пкі́, -пко́ў, м.

|| прым. скле́павы, -ая, -ае.

Склепавая сырасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Трэн ‘элегія, жалобная песня’ (А. Абуховіч), ст.-бел. тренъ ‘пахавальны плач’ (Ст.-бел. лексікон, ПГС). Праз польск. tren ‘тс’ з лац. thrēnus < грэч. νρένος ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pogrzebowy

пахавальны;

dom (zakład) pogrzebowy — пахавальнае бюро

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dirge

[dɜ:rdʒ]

n.

пахава́льны сьпеў; ля́мант -у m., галашэ́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)