пахава́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пахава́льны пахава́льная пахава́льнае пахава́льныя
Р. пахава́льнага пахава́льнай
пахава́льнае		 пахава́льнага пахава́льных
Д. пахава́льнаму пахава́льнай пахава́льнаму пахава́льным
В. пахава́льны (неадуш.)
пахава́льнага (адуш.)		 пахава́льную пахава́льнае пахава́льныя (неадуш.)
пахава́льных (адуш.)
Т. пахава́льным пахава́льнай
пахава́льнаю		 пахава́льным пахава́льнымі
М. пахава́льным пахава́льнай пахава́льным пахава́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пахава́льны похоро́нный; погреба́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пахава́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пахавання (у 2 знач.). Пахавальны абрад. Пахавальная працэсія. Пахавальны звон. // Які скарыстоўваецца на пахаванні, прызначаны для пахавання. Ціха напяваючы пахавальны марш, байцы падымаюць нябожчыка. Глебка. // Які выконвае абрад пахавання, арганізуе пахаванне. Пахавальнае бюро. □ З грузавіка выйшлі трое ў такіх жа мышастых мундзірах, якія былі і на тых, што ляжалі на паляне. Гэта прыехала пахавальная каманда. Чыгрынаў.

2. у знач. наз. пахава́льная, ‑ай, ж. Разм. Паведамленне з дзеючай арміі пра смерць, гібель ваеннаслужачага. Бацьку забралі ў салдаты, і прыйшла ў пачатку сорак пятага на яго пахавальная. Б. Стральцоў. [Аня:] — Атрымала маці пахавальную, а нас пяцёра каля яе. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахава́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. хаваць², хаўтуры.

2. Цыкл абрадаў, звязаных з ушанаваннем памяці нябожчыка і праводзінамі яго ў апошні шлях.

3. Месца, дзе пахаваны хто-н.

Раскопкі пахаванняў.

|| прым. пахава́льны, -ая, -ае (да 2 знач.).

П. абрад.

Пахавальная (наз.: паведамленне з дзеючай арміі родным пра гібель ваеннаслужачага; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́льтава-пахава́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ку́льтава-пахава́льны ку́льтава-пахава́льная ку́льтава-пахава́льнае ку́льтава-пахава́льныя
Р. ку́льтава-пахава́льнага ку́льтава-пахава́льнай
ку́льтава-пахава́льнае		 ку́льтава-пахава́льнага ку́льтава-пахава́льных
Д. ку́льтава-пахава́льнаму ку́льтава-пахава́льнай ку́льтава-пахава́льнаму ку́льтава-пахава́льным
В. ку́льтава-пахава́льны (неадуш.)
ку́льтава-пахава́льнага (адуш.)		 ку́льтава-пахава́льную ку́льтава-пахава́льнае ку́льтава-пахава́льныя (неадуш.)
ку́льтава-пахава́льных (адуш.)
Т. ку́льтава-пахава́льным ку́льтава-пахава́льнай
ку́льтава-пахава́льнаю		 ку́льтава-пахава́льным ку́льтава-пахава́льнымі
М. ку́льтава-пахава́льным ку́льтава-пахава́льнай ку́льтава-пахава́льным ку́льтава-пахава́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рытуа́льна-пахава́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рытуа́льна-пахава́льны рытуа́льна-пахава́льная рытуа́льна-пахава́льнае рытуа́льна-пахава́льныя
Р. рытуа́льна-пахава́льнага рытуа́льна-пахава́льнай
рытуа́льна-пахава́льнае		 рытуа́льна-пахава́льнага рытуа́льна-пахава́льных
Д. рытуа́льна-пахава́льнаму рытуа́льна-пахава́льнай рытуа́льна-пахава́льнаму рытуа́льна-пахава́льным
В. рытуа́льна-пахава́льны (неадуш.)
рытуа́льна-пахава́льнага (адуш.)		 рытуа́льна-пахава́льную рытуа́льна-пахава́льнае рытуа́льна-пахава́льныя (неадуш.)
рытуа́льна-пахава́льных (адуш.)
Т. рытуа́льна-пахава́льным рытуа́льна-пахава́льнай
рытуа́льна-пахава́льнаю		 рытуа́льна-пахава́льным рытуа́льна-пахава́льнымі
М. рытуа́льна-пахава́льным рытуа́льна-пахава́льнай рытуа́льна-пахава́льным рытуа́льна-пахава́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

погреба́льный пахава́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

похоро́нный пахава́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́ван, -а, мн. -ы, -аў, м.

Пахавальны ўбор з белай тканіны для нябожчыка.

|| прым. са́ванны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тры́зна, -ы, мн. -ы, трызн і -аў, ж.

1. У старажытных славян: заключная частка пахавальнага абраду, якая суправаджалася ваеннымі гульнямі, спаборніцтвамі, а таксама памінальнай вячэрай.

2. Пахавальны і памінальны абрад, а таксама памінкі па нябожчыку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)