Verbum

анлайнавы слоўнік

патэ́нт-ры́ф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

патэнтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Выдаць (выдаваць) патэнт або атрымаць (атрымліваць) патэнт на што‑н., замацаваць (замацоўваць) за сабой патэнтам. Патэнтаваць вынаходства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пате́нт в разн. знач. патэ́нт, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патэнтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што.

Выдаць (выдаваць) патэнт (у 1 знач.) на што-н.

П. вынаходніцтва.

|| зак. таксама запатэнтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запатэнтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Атрымаць патэнт на што‑н. Запатэнтаваць вынаходства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

А́ЎТАРСКАЕ ПАСВЕ́ДЧАННЕ,

гл. ў арт. Патэнт.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

патэнтава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад патэнтаваць.

2. у знач. прым. Такі, на які маецца патэнт. Патэнтаванае лякарства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

opatentować

зак. узяць патэнт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

license² [ˈlaɪsəns] v. дазваля́ць, дава́ць дазво́л; выдава́ць ліцэ́нзію, патэ́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

patent

[ˈpætənt]

1) патэ́нт -а m.

2) патэнтава́нае вынахо́дзтва

adj.

1) патэнтава́ны

2) [ˈpeɪtənt] відаво́чны, я́ўны, я́сны

адкры́ты, дасту́пны

v.t.

а) бра́ць патэ́нт

б) дава́ць патэ́нт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)