патапле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. патапляць — патапіць ​1 (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

potopić

зак. патапіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Перато́пка ’паводка’ (віл., Сл. ПЗБ). Да ператапі́ць ’патапіць’ < пера- і тапі́ць 2 (гл.), суфікс ‑ка. як у паводка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пато́плены I

1. пото́пленный, уто́пленный;

2. перето́пленный, уто́пленный;

1, 2 см. патапі́ць I

пато́плены II перето́пленный, исто́пленный; перепла́вленный; см. патапі́ць II 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патапля́ць несов., прям., перен. потопля́ть, топи́ть; см. патапі́ць I 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазатапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

1. Затапіць вадой усё, многае або ўсіх, многіх. Пазатапляла паводка сенажаці.

2. Затапіць, патапіць усе, многае або ўсіх, многіх. Пазатапляць лодкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ператапі́ць ​1, ‑таплю, ‑топіш, ‑топіць; зак., каго-што.

Утапіць, патапіць усё, многае або ўсіх, многіх.

ператапі́ць ​2, ‑таплю, ‑топіш, ‑топіць; зак., што.

1. Растапіўшы, расплавіўшы, апрацаваць для ўжывання. Ператапіць сала. Ператапіць воск.

2. Растапіць усё, многае. Ператапіць увесь здор.

3. Празмерна адтапіць моцным награваннем (пра кіслае малако).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затапі́ць

1. (пра ваду) überschwémmen vt, überflúten vt; überspǘlen vt;

2. (патапіць) versénken vt; in den Grund bóhren (карабель)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

патаптаны

1. пото́птанный; помя́тый;

2. пото́птанный, зато́птанный;

3. исто́птанный;

4. перен. по́пранный;

5. разг. запи́ханный;

1-5 см. патапі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bóhren

vt, vi

1) свідрава́ць, бура́віць

ein Schiff in den Grund ~ — патапі́ць [пусці́ць на дно] карабе́ль

2) утыка́ць, уса́джваць

ein Schwert in [durch] den Leib ~ — пракало́ць мячо́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)