кругавы́ кругово́й;

○ ~ва́я абаро́на — кругова́я оборо́на;

◊ ~ва́я пару́ка — кругова́я пору́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sponsorship [ˈspɒnsəʃɪp] n.

1. пару́ка, гара́нтыя; апяку́нства

2. фінансава́нне

3. ініцыяты́ва, зачы́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пару́чык ’паручыцель, той, хто бярэ на парукі’ (Бяльк.). Да паручыць (гл. парука).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

warrantee

[,wɔrənˈti:]

n.

асо́ба, яко́й дае́цца пару́ка, гара́нтыя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кругово́й кругавы́;

кругова́я ско́рость физ. кругава́я ско́расць;

кругова́я оборо́на воен. кругава́я абаро́на;

◊

кругова́я пору́ка кругава́я пару́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гара́нтыя, ‑і, ж.

Запэўненне ў чым‑н., забеспячэнне чаго‑н.; парука. Гарантыя правоў. Тавар з гарантыяй. // Залог, умова, якая забяспечвае поспех чаго‑н. Паспяховы запуск магутнай савецкай многаступеньчатай ракеты з’яўляецца гарантыяй таго, што савецкая навука даб’ецца новага прагрэсу на шляху асваення касмічнай прасторы. «Звязда».

[Фр. garantie.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

warranty

[ˈwɔrənti]

n., pl. -ties

1) упаўнава́жаньне n.

2) пару́ка, гара́нтыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

surety [ˈʃʊərəti, ˈʃɔ:rəti] n. law

1. пару́ка; зару́ка; паручы́цельства;

stand surety for smb. узяць каго́-н. на пару́кі; паручы́цца за каго́-н.

2. паручы́цель; паручы́целька

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пару́чнік ’афіцэрскае званне, якое ідзе за званнем падпаручніка’ (ТСБМ). З польск. porucznik ’тс’.

Пару́чнік 2 ’сваяк (маладой на вяселлі)’ (Мат. Гом.). Дэрыват ад паручыць (гл. парука) з суф. ‑нік. Адносна словаўтварэння параўн. Сцяцко, Афікс. наз., 54.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Руч (ручь) ’выгода’, ’парука’, сюды ж рука́ ’выгода, зручнасць’: тобе рука тыды ѣхаць (Нас.), ’у самы раз, спадручна’ (ТС). Прыслоўнае ўтварэнне ад рука (гл.) па тыпу аберуч ’дзвюма рукамі’, насустрач і пад. (гл. Карскі 2-3, 71).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)