паліца, стэлаж

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

бажні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

1. Паліца з абразамі.

2. Памяшканне для маленняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбо́рны, -ая, -ае.

Такі, які можна разабраць і зноў сабраць, які паддаецца разборцы.

Р. домік.

Разборная кніжная паліца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыбіўны́ прибивно́й;

~на́я палі́ца — прибивна́я по́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасу́днік

‘паліца’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пасу́днік пасу́днікі
Р. пасу́дніка пасу́днікаў
Д. пасу́дніку пасу́днікам
В. пасу́днік пасу́днікі
Т. пасу́днікам пасу́днікамі
М. пасу́дніку пасу́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

рагаві́к

‘паліца’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рагаві́к рагавікі́
Р. рагавіка́ рагавіко́ў
Д. рагавіку́ рагавіка́м
В. рагаві́к рагавікі́
Т. рагавіко́м рагавіка́мі
М. рагавіку́ рагавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

акладня́, ‑і, ж.

Тое, што і паліца (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bookshelf [ˈbʊkʃelf] n. (pl. -shelves) кні́жная палі́ца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прыбіўны́, ‑ая, ‑ое.

Разм. Такі, які прыбіваюць. Прыбіўная паліца. Прыбіўная падкоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палі́чка, ‑і, ДМ ‑лічцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да паліца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)