дзіклі́вы, -ая, -ае (разм.).

1. Які дзічыцца, саромеецца людзей, асабліва чужых.

Дзіклівае дзіця.

2. Недаверлівы, палахлівы (пра жывёл).

Д. кот.

|| наз. дзіклі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бянтэ́жлівы, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка бянтэжыцца, губляецца; палахлівы. Бянтэжлівы хлопец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

schréckhaft

a палахлі́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

cowardly [ˈkaʊədli] adj. баязлі́вы, палахлі́вы, пужлі́вы, маладу́шны;

cowardly conduct маладу́шныя паво́дзіны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

timid [ˈtɪmɪd] adj. баязлі́вы, нясме́лы; палахлі́вы, няўпэ́ўнены;

He’s timid about making de cisions. У яго не хапае смеласці прымаць рашэнні.

♦

as timid as a rabbit палахлі́вы як за́яц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ǘberängstlich

a звыш ме́ры палахлі́вы [баязлі́вы]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

палахлі́вец, ‑ліўца, м.

Разм. Палахлівы, нясмелы чалавек. [Жонка:] — Палахлівец ты, вось што я табе скажу. Ты ўсяго баішся. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзіклі́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які дзічыцца, пазбягае людзей (пра чалавека), недаверлівы, палахлівы (пра жывёлу). Дзіклівае дзіця. Дзіклівы кот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

timorous [ˈtɪmərəs] adj. fml or lit. баязлі́вы; палахлі́вы; нясме́лы;

a timorous policy надзвы́чай асцяро́жная палі́тыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tchórzowski

баязлівы, палахлівы, пужлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)