падро́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падрабіць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фальсіфікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак. і незак., што.

Падрабіць (падрабляць), сказіць (скажаць) з мэтай выдаць за сапраўднае.

Ф. гісторыю.

|| наз. фальсіфіка́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

помельчи́ть сов. падрабні́ць, падрабі́ць; (покрошить) пакрышы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падро́бліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падробліваць — падрабіць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сфальшава́ць

‘схлусіць; змяніць, падрабіць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сфальшу́ю сфальшу́ем
2-я ас. сфальшу́еш сфальшу́еце
3-я ас. сфальшу́е сфальшу́юць
Прошлы час
м. сфальшава́ў сфальшава́лі
ж. сфальшава́ла
н. сфальшава́ла
Загадны лад
2-я ас. сфальшу́й сфальшу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час сфальшава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падро́блены I

1. подде́ланный;

2. надвя́занный, подвя́занный;

1, 2 см. падрабі́ць I

падро́блены II раздро́бленный, раздроблённый, надроблённый; см. падрабі́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падрабля́ць несов.

1. подде́лывать;

2. надвя́зывать, подвя́зывать; см. падрабі́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сфабрыкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Падрабіць што‑н. Сфабрыкаваць дакументы. // перан. Арганізаваць, стварыць што‑н. заганнае, нядобрае, ганебнае. Сфабрыкаваць судовы працэс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sfałszować

зак.

1. падрабіць;

2. сфальшывіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пацу́паць ’падрабіць зубамі’ (А. Усціновіч, вусн. паведамл.). Да па‑ і + цупаць, апошняе — гукаперайманне, параўн. дзятл. цу́пацца ’гойдацца’ (Сцяшк. Сл.), чэш. eupati /dupatif Vupati ’чаканіць крок’, славен. cipati ’цяжка ступаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)